چه کسی میگوید اینجا مجازیست ؟!
“من همه چیز را حـــــــس میکنم”
زیبایی کسی را از “عکسش پروفایلش”
احساس غمش را از “پست هایش”
خنده ها و شادی هایش را از روی ” جک هایش”
توجه اش را با ” لایک کردن هایش”
حسش نسبت بمن با “کامنت هایش”
بزرگترین خواسته اش را از روی عکس “کاورش”
پرانرژی بودنش از روی”تعداد لایک هاش”
شخصیتشو از روی “فرنداش”
لجبازیشو از روی “بلاک هاش”
مهربونی و مرامشو از روی “لینک گذاشتناش”
نگید مجازی…
ما داریم اینجا همه چیز را حس میکنیم……….
ما اینجا زندگی میکنیم،،، شب هایمان
روزهایمان…..
دردهایمان…..
همه اینجاســــــــت
نگویید مجازی…
من….
همه چیز را حس میکنم…!!
ما دراینجا به دوست هایمان عادت کرده ایم
اینجا زندگی جاریست
اینجا جایی است برای ترکیدن بغض هایمان
اینجا همدم شب های تنهایی ماست
اینجاست که فقط به درد دل هامان گوش می سپارند…
اینجا عشق هست هست…
نفرت هست
دروغ…تهمت…حسادت…هست…
غم هست شادی هست…
و حتی خدای همیشه آنلاین هست…
…
…
آری
اینجا دنیای واقعی بسیاری از ماست…
لازم است گاهی از خانه بیرون بیایی و خوب فکر کنی
ببینی باز هم می‌خواهی به آن خانه برگردی یا نه؟
لازم است گاهی از مسجد، کلیسا بیرون بیایی و
ببینی پشت سر اعتقادت چه می بینی ترس یا حقیقت؟
لازم است گاهی از ساختمان اداره بیرون بیایی،
فکر کنی که چه قدر شبیه آرزوهای نوجوانیت است؟
لازم است گاهی درختی، گلی را آب بدهی، حیوانی را نوازش کنی،
غذا بدهی ببینی هنوز از طبیعت چیزی در وجودت هست یا نه؟
لازم است گاهی پای کامپیوترت نباشی، گوگل و ایمیل و فلان را بی‌خیال شوی،
با خانواده ات دور هم بنشینید ، یا گوش به درد دل رفیقت بدهی و
ببینی زندگی فقط همین آهن‌پاره‌ی برقی است یا نه؟
لازم است گاهی بخشی از حقوقت را بدهی به یک انسان محتاج
تا ببینی در تقسیم عشق در نهایت تو برنده ای یا بازنده؟
لازم است گاهی عیسی باشی، ایوب باشی، انسان باشی ببینی می‌شود یا نه؟
و بالاخره لازمست گاهی از خود بیرون آمده و از فاصله ای دورتر به خودت بنگری
و و از خود بپرسی که آیا سال های عمرم سپری شد تا این کسی بشوم که اکنون هستم ؟
آیا همین مـن امروزیم را می خواستم؟
اینجـــــــــا دنیای مجـــــــــازی هستش:
بعضی از پسرها پاچه خوار..!
بعضی دخترها بی بندوبار..!
یه سری هم که هر روز آلبوم جدید از عکساشون میدن بیرون..!
اینجا همه باکلاسن(جون خودشون)
هرکس 3 تا زبون مختلف بلده
خونه ی همه اون بالاهاست
اینجا اگه عکسی بزارن که عابر پیاده داره از چراغ قرمز رد میشه
همه like میزنن و قانون مدار میشن!
اینجا سرزمین پـَـَـ نــه پـَـَــ هاست
اینجا همه فلسفه بلدن و اکثر آقایون فمنیست میشن
ولی ساعت 10 شب مامانه بگه برو از سوپر مارکت رب گوجه فرنگی بگیر میگه خودت برو !
اینجا دختر خوشگلای فوتوشاپی 1000 تا پدر ، مادر،
خواهر ، برادر و … داره!
ولی اون ساده ها 3 تا اد لیست دارن که یکیش خواهرشه 2تای دیگه هم کلاسیش!
اینجا پسرا اکثرا بدنسازن یا خواننده……
دخترا هم که همه مانکن یا مُدل هستن!
همه پول دار با وضعیت های مالی آن چنانی هستند!
همه هم همدیگرو دوست دارن و تا میبینن یکی ناراحته یه عالمه واسش دل میسورونن!
” اینجا تظاهرستانه“
♥ ♥این جا دنیای مجازی، صدای من از هم مهین ♥ ♥
"... گرامی به هم مهین خوش آمدید"
این جمله ایه که همیشه هنگام ورود به سایت می بینی!
«البته با نام کاربری خودت»
اول یه نگاه به خودت و حس خودت، و یه نگاه به حالت من می ندازی!
"امروز چه حالتی دارم؟"
یه کم فکر!
"ناراحتم"، اما می زنی به رگ بی خیالی و این می شه حالت تو:
می شه مصداق این جمله که تو امضای بچه ها می بینیم:
نقل قول:
دلخــــور که میشَـوم ,
بغـض میــکنم
می آیم پشـت صفحـه ی مانیتــورم کامنـت مینویسـم ُ
صورتک میگــذارم صورتکی که میخنـدد
و پشتـش قایم میشــوم
که فکـــر کنی میخنــدم و بخنـــدی...
اشکهایم میـــــــآیند
و من مدام با صورتک مجازی ام میخندم..
بعد می بینی چند تا جهت اطلاع داری!
چند تا درخواست دوستی و پ.خ و پیام بازدید کننده!
یه نگاه کلی بهشون می ندازی
از اون جایی که مخفی اومدی دوستات نمی فهمن، می گی یکم بچرخم بعد جوابشون رو می دم.
یه کم فروم رو بالا پایین می کنی و وارد تاپیکها میشی
اولین چیزی که در تاپیک نظرت رو جلب کرد این بود:
نقل قول:
اسمش را میگذاریم؛ دوست مجازی
اما آنسو یک آدم حقیقی نشسته
خصوصیاتش را که نمیتواند مخفی کند
وقت میگذاری برایم، وقت میگذارم برایت
نگرانم میشوی نگرانت میشوم
دلتنگت میشوم دلتنگم میشوی
وقتی درصحبت هایم،به عنوانِ دوست
یاد میشوی مطمئن میشوم
که حقیقی هستی
دوست حقیقی من در دنیای مجازی
دوستت دارم...
هرچند کنارهم نباشیم
هرچند صدای هم را نشنیده باشیم
من برایت سلامتی و شادی آرزو دارم
هرکجا که باشی ...
واقعا این طور نیست؟
مجازی هستیم، اما دلمون که مجازی نیست
نقل قول:
مجازی هستیم
اما دلمان مجازی نیست !
میشکند
حواست به تایپ کردنت باشد
این چی؟
اینم همین طور نیست؟
کمی موضوع رو تغییر می دم
گاهی احساست تنهایی و کمبود می کنی
می رسی به این جمله که باز تو امضای یکی از بچه ها دیدم:
نقل قول:
همیشه آنلاین ها تنها ترینند
خیلی جمله ها امثال اینا هست که ما به سادگی ازشون می گذریم.
اما این مطالب عمقی دارند که اگر بهش خوب نگاه کنیم در عمق فکرمون غرقمون می کنه...
امروز شادم پس شادی را انتقال می دهم، هیجان خالی می کنم
امروز غمگینم، پس تظاهر می کنم به شادی
امروز بی حوصله ام، پس شاد نشان می دهم
امروز امروز و باز هم امروز...
دوباره تو فروم می چرخی
یادداشت های تلخ نویس بچه های هم مهین
می زنی ببینی کی بیشتر از همه این جا پست گذاشته!
با خودت می پرسی یعنی این از همه غمگین تره؟!
یه شونه بالا می ندازی و می گی الله اعلم!
یه نگاه اجمالی به صفحه می ندازی و از تاپیک میای بیرون.
می ری ببینی چند نفر آنلاین هستند. نگاهت می خوره به اسم کسی که از قبل تو دنیای واقعی می شناختیش
می دونستی دختر خوبیه
اما وقتی اومدی این جا دیدی اون خیلی با واقعیت فرق داره
تو واقعیت تحویلت می گرفت، کنارت بود، اما این جا وقتی دیدی دوستای دیگش
نسبت به تو بهش نزدیک ترند، همون فاصله ی چند قدیمت رو هم از پروفایلش
برداشتی
آره اینه که گاهی تفاوت آدم های دنیای واقعی و مجازی معلوم می شه
می فهمی اون آدمی که پشت مانیتوره، با آدمی که رو در رو دیدی فرق داره
هی نشستی فکر کردی این تفاوت از کجا نشات می گیره؟!
اما هرچی فکر کردی بهش نرسیدی!
با خودت گفتی اینجا دنیای مجازی می تونه ذات پنهون آدم ها رو خوب نشون بده...
یه چرخ دیگه تو فروم می زنی و شروع می کنی به جواب دادن به پیغام ها و
اکسپت کردن درخواست های دوستی، دوست هایی که شاید با خیلیاشون فقط برای
زیاد شدن تعداد دوست ها بهت درخواست دادند و اصلا پی نگرفتن ببینن تو
درخواستشون رو قبول کردی یا نه!
موقع اکسپت کردن نگاهت به بعضی اسم ها می افته و با خودت می گی، ا این
همونه که یه بار کلی با هم خندیدیم، یادش بخیر خیلی وقته ازش خبر ندارم.
رو اسمش کلیک می کنی و می ری حالی ازش بپرسی که می بینی خیلی وقته آن نشده
دلت می گیره. به یاد روزهای گذشته و خاطراتتون
می گی کاش می شد می تونستم از دنیای مجازی به واقعیش برسم و بتونم جوری دیگه حالش رو بپرسم.
به ذهنت یه چیزی خطور می کنه
می ری به کسایی که دوشون داری و می خوای دوستی ای فراتر از نت داشته باشی
شماره ات رو پ.خ می کنی. می گی خوشحال می شم اگر بهم اس ام اس بدی و...
و این شروع دوستی عمیقی تر از دنیای مجازی می شه
گاه فراتر. قرار می ذاری می بینش.
و خیلی مسائل دیگه که از دنیای مجازی به زندگیت وارد می شه
یه روز دوستت مریض شده ناراحتی، یه روز عروسی یکیشه شادی، یه روز کی حالش
بده دعا می کنی . یه روز تولدشه با ذوق براش تاپیک می زنی. کیک مجازی شمع
مجازی؛ رقص مجازی، همه و همه مجازی...
یه چرخ دیگه تو فروم میزنی
یه مدیر داره تاپیک های تکراری بخشش رو سر و سامون می ده
یه حسرت تو دلت...!
حوصله ت سر می ره. می ری تو پروفایلت.
به آواتارت نگاه می کنی!
دلت یه تغییر می خواد. می ری تو آرشیوت می گردی دنبال یه آواتار قشنگ.
می ذاری و از سر ذوقت می ری تو تاپیک:
تو پروفایل نفر قبلی چه چیزی نظرت رو جلب می کنه!
یا می ری تو تاپیک نظرت راجع به آواتار نفر قبلی چیه!
چند تا پست می دی و وقتی یکی دو نفر می گن خوبه، قشنگه، خوشمله!!! و از این نظرات مطمئن می شی آواتارت قشنگه.
باز یه چرخ دیگه.
حوصله ت خیلی سر می ره.
می ری هی تو تاپیک های آخرین ارسال ها
یه چند تایی رو نگاه می کنی.
دیگه کاری نداری انجام بدی.
گزینه خروج رو می زنی:
آیا واقعا قصد خروج دارید؟
تو دلت یه بله می گی و گزینه بله رو کلیک می کنی.
ما در این دنیای مجازی خاطراتی داریم
خوب و بد
تلخ و شیرین
گاهی بهترین دوستامون رو از دنیای مجازی پیدا می کنیم
که باعث می شه خیلی وقتا ممنون این دنیایی بشیم که خیلی وقتا خانواده هامون ازش شاکی هستن...
و این همه ی ما در این دنیای مجازی...
آدم های دنیــــای مجــــازی
دل دارنــد !
و چیزی به نام احســــــــــاس !
آدم های دنیای مجازی گاهی مـــــغرورند مثل مـــن !
و گاهی بی ریـــــــا مثل تـــــو !
آدم های اینجا فقط گاهی نــــــــگاه نــــــــــدارند !
این گاهی خوبــــــــــ استــــ
و گاهــی ندیدن چشم های آدم ها یکـــــ عمر اشــــــــتباه را به بار می آورد !
یک عمر اشتـــباه هم می شود تمام شـــــدن یه دوســــــتی ِ دوستـــــــ داشتنی !
آدم های دنیـــــای مجـــــازی
گاهی هیــــچ فرقــــی با آدم های اطرافـــــمان ندارند !
گاهی پشیمــــــــان می شوند
دلــــــــگیر می شوند
غـــــــصه می خورند
تنهــــــا می شوند
سکوتــــــــــ می کنند
و گمان می کنند همه چیز درستــــــــ می شود !
اما همیشه فکر های آدم ها درستـــــ نیستــــــ !
آدم های دنیای مجازی لجــــــــبازند گاهی !
آدم های دنیـــــای مجازی گاهــــی دلتنگـــــــ میشوند و هیچ حرفـــــــی نمی زنند !
چون از خاموشــــــــی ِ رفقایشان می ترســـند !
می ترسنـــد سکوتـــــــ ِ رفیقشان به معنای یکــــــ دنــــــــیا درد باشد !
آدم های دنــــــیای مــــجازی . . .
یکی از این آدم ها مثــــل مـــن
حرفـــــــــ هایش را
دلتنــــــــگی هایش را
دوستــــــــــ داشــــتن هایش را
به زبان نـــــمی آورد
تا مــــــبادا
مبــــــــــادا
رفاقتــــــــــ اجـــــباری شود !
آدم های دنـــیای مـــجازی
گاهی مثل تـــــــــو
فکر میکنند با سکوتـــــــ
با گذشـــــتن
با ندیدن حــــق خودشان
با نخواســــــتنشان
همه چیز حــــــل می شـــــود !
نه . . . رفیــــــق
اینطور نیستــــــ !
آدم های دنیای مجازی
هیچ فرقی با آدم های اطرافـــــمان ندارند !
فقط نگــــــــاه ندارند !
نـــــــگاه ...!
*ــــــــــــــــــــقاصدک خیـــــســــــــــــــــــــ*
