فتواهای جدید گروهک تروریستی "داعش" در شهر رقه سوریه؛

قطع انگشتان دست برای کشیدن قلیان/ ممنوعیت نشستن زنان بر روی صندلی

کشیدن سیگار و قلیان ممنوع بوده و کسی که مرتکب آن شود به قطع دو انگشت سبابه و وسط محکوم می شود؛ در صورت تکرار، به 80 ضربه شلاق محکوم و با ادامه آن اعدام خواهد شد.

گروه بین‌الملل مشرق - گروهک تروریستی موسوم به دولت اسلامی عراق و شام (داعش)، با نصب پلاکاردهایی در سطح شهر رقه سوریه، فتواهای عجیبی را با عنوان قوانین جدید شرعی از جمله ممنوع بودن نشستن زنان بر روی صندلی وضع کرد.

گروه تروریستی موسوم به دولت اسلامی عراق و شام (داعش)، در بیانیه‌ای فتواهای عجیبی با عنوان "قوانین شرعی" را برای اجرا در شهر رقه در شمال شرق سوریه ابلاغ و اجرای آن را از 15 نوامبر(25 آبان) اعلام کرد. 

بر اساس بیانیه این گروهک، پوشیدن هرگونه شلوار جین و تی‌شرت و آرایش صورت برای دختران ممنوع است و آنها باید لباس عبا و حجاب اسلامی داشته باشند. 

همچنین، کشیدن سیگار و قلیان ممنوع بوده و کسی که مرتکب آن شود به قطع دو انگشت سبابه و وسط محکوم می شود؛ در صورت تکرار، به 80 ضربه شلاق محکوم و با ادامه آن اعدام خواهد شد. 

براساس این بیانیه، آرایشگاه‌های مردانه باید بسته شود و کوتاه کردن مو ممنوع است و مخالفت کردن با این قوانین شرعی حکم اعدام دارد. 

این گروهک تروریستی در بیانیه خود تاکید کرده است: «گذاشتن لباس زنانه درفروشگاه‌ها درملاء عام ممنوع بوده وفروش لباس زنانه باید توسط زن باشد. در اماکنی که لباس زنانه دوخته می‌شود نباید مردان حضور داشته باشند درغیر این صورت آن اماکن بسته خواهد شد.» 

از دیگر فتواهای اعلام شده از سوی این گروه، ممنوعیت استفاده از تصویر زنان در تبلیغات است. همچنین زنان در صورت نیاز به درمان، تنها باید به دکتر زنان مراجعه کنند. آرایش کردن، مدل دادن مو و استفاده از موادی مانند ژل برای مو توسط جوانان ممنوع بوده و مخالفت با آن 80 ضربه شلاق در پی خواهد داشت. 

این بیانیه افزوده است: هرکس کلمه «داعش» را بکار ببرد به 70 ضربه شلاق محکوم خواهد شد. (داعش) نامی است که برخی به گروه تکفیری موسوم به «دولت اسلامی عراق و شام» داده‌اند. 

شهر «رقه» در شمال سوریه از نزدیک به 10 ماه پیش در کنترل گروه‌های تکفیری و تروریستی است. 

irna.ir

برچسب ها: سوریه ، دولت اسلامی ، عراق ، شام ، گروهک ، تروریست ، داعش ، فتاوا ، فتوا ، جدید ، سیگار ، قلیان ، شلاق ، زنان ، صندلی ، اعدام ، مشرق

مطالب مرتبط

موسس جبهه‌النصره:شیعیان مرتد رابکشید

700 کشته و زخمی در درگیری‌های القنیطره

400 تروریست مسلح درسوریه تسلیم شدند

آزادی 4500 گروگان در سوریه

تکذیب خبرحضور گردان‌های ایرانی در سوریه

شهادت یکی دیگر از مدافعان حرم درسوریه

طرح بندربن سلطان برای ایران، افغانستان و مصر/جلسه محرمانه برای تقویت روابط اسرائیل با همسایگان ایران/ کمک‌ اسرائیل برای هسته‌ای شدن ایران

تبلیغات روانی مخالفان سوری علیه ایران

استعفای یکی از فرماندهان"ارتش آزاد"

تصرف ۱۰ روستا در راس العین توسط کمیته‌های مردمی حمایت از کُردها

تبعیض در پرداخت حقوق کارمندان

انتشار اخبار حقوق های چندین میلیون تومانی در برخی دستگاه ها، نهادها و شرکت های دولتی، معمولاً بازتاب های گسترده و متفاوتی در جامعه دارد. بیشتر مردم، پرداخت حقوق بسیار بالا به برخی افراد از جمله مدیران دولتی را نادرست و ناعادلانه می دانند.

به گزارش مشرق، روزنامه خراسان نوشت: فیش حقوقی اش را که روی میز می گذارد رقم نسبتاً کمی را می بینم که طی ماه های اخیر شبیه آن را بارها و بارها دیده ام؛ 763 هزار و 243 تومان. باز حکایت تکراری ولی کهنه ناشدنی حقوق های کم و مخارج سنگین است ولی این بار کمی متفاوت. دوباره دست در جیبش می کند و این بار فتوکپی یک فیش حقوقی دیگر را روی میز می گذارد؛ 5 میلیون و 586 هزار تومان. هر دو در یک شرکت دولتی کار می کنند. خودش فوق دیپلم است و کاردان فنّی یک بخش و دیگری مهندس است و معاون همان بخش. سابقه کار هر دو نیز تقریباً 8 سال است.

تعجّب می کنم. هر چه بیشتر پرس و جو می کنم و جزئیات را می خوانم، کمتر به نتیجه می رسم. شاید ۲ یا حتی ۳ برابر بودن تفاوت حقوقی قابل توجیه باشد ولی 6.5 برابر بودن رقم حقوق این فیش ها قابل درک نیست. متأسفانه با وجود تضمین این که نام و نشان فرد و دستگاه مربوطه منتشر نشود هم، بنا به ملاحظات کاری فیش های حقوقی را برای چاپ در اختیارم قرار نمی دهد.

شنیده ها و گلایه ها در این باره بسیار زیاد است ولی مستند کار کردن، بسیار دشوار. به ندرت کسی حاضر می شود سند این اجحاف ها را در اختیار یک رسانه قرار دهد ولی مسلّم است که این روال به ویژه در شرکت های دولتی ادامه دارد.

چند نمونه عجیب

انتشار اخبار حقوق های چندین میلیون تومانی در برخی دستگاه ها، نهادها و شرکت های دولتی، معمولاً بازتاب های گسترده و متفاوتی در جامعه دارد. بیشتر مردم، پرداخت حقوق بسیار بالا به برخی افراد از جمله مدیران دولتی را نادرست و ناعادلانه می دانند. برخی هم معتقدند مدیران و مسئولان برخی مشاغل حساس و پر مسئولیت حق دارند دریافتی بسیار بالا داشته باشند و در رفاه و تجمل زندگی کنند.

به هرحال وقتی در این باره جست وجوی بیشتری انجام می دهم به نمونه های جالبی بر می خورم. از جمله یک مدیر صنعتی که به گزارش سایت انتخاب از ابتدای مهرماه سال 88 منصوب شده است طبق فیش حقوقی انتهای سال 1390، حدود 9 میلیون تومان دستمزد دریافت کرده است.

این در حالی است که 49 درصد سهم این شرکت، دولتی است و بقیه سهام آن در اختیار کارکنان این شرکت قراردارد. همچنین گفته می شود، این شرکت به دلیل تخلف مدیران گذشته با بیش از 45 میلیارد تومان زیان انباشته مواجه شده است.

همچنین به گزارش پانا نیوز اختلاف طبقاتی حقوق کارکنان صنعت نفت سر به آسمان کشیده است. این خبرگزاری سال گذشته با درج نامه اعتراض کارکنان شرکت نفت خطاب به معاون منابع انسانی وقت وزیر نفت، نوشت «افزایش حقوق ها نسبت به سال 1390 بسیار ناعادلانه بوده است. به عنوان مثال فردی با سابقه خدمت کمتر در سال 1391 حدود 690 هزار تومان دریافتی دارد و فرد دیگری در همان سمت ولی با سابقه کار بیشتر حدود 2 میلیون و 300 هزار تومان حقوق می گیرد».

این در حالی است که از اواخر سال 1390 و اوایل سال گذشته، در باغ سبز «بهشت درآمدها»ی کارکنان وزارت نفت، توسط برخی نمایندگان در لابه لای مذاکرات علنی، اندکی گشوده شد و مهر تاییدی بر شایعات مختلف زد. همچنان که به گزارش خبرآنلاین،"احمد توکلی"نماینده تهران یکی از این نمایندگان بود که از دریافت حقوق ماهیانه 13 میلیون تومانی کارمندی سخن گفت که 15 روز در تهران و 15 روز در مناطق عملیاتی مشغول به کار است اما کار تخصصی نمی کند و در منطقه عملیاتی هم در اتاقی زیرباد کولر می نشیند.

جالب است بدانید نمایندگان مجلس هم، در بدترین حالت، دست کم ۲ تا 2.5 برابر یک عضو هیئت علمی هم مدرک خود حقوق دریافت می کنند. به گزارش تابناک در خرداد ماه گذشته، یکی از نمایندگان مجلس که کم ترین دریافتی را در بین نمایندگان دارد، 27 میلیون و 269 هزار و 750 ریال حقوق می گیرد که این رقم بدون محاسبه این موارد است:

- حق رهن مسکن در ابتدای سال به مبلغ یک صد میلیون تومان 100.000.000

- حق اجاره مسکن 3.500.000 تومان به ازای هر ماه

- حق ماموریت خارجی به ازای هر روز مبلغ 140 دلار

- حق ماموریت داخلی

- حق جلسات

- تسهیلات ساخت مسکن و خرید مسکن

- اضافه کار 175 ساعت به صورت ثابت در ماه

- پاداش و مزایا

- و موارد دیگری که وجود دارد . . . این در حالی است که یک عضو هیئت علمی تمام وقت با مدرک تحصیلی کارشناسی ارشد، تقریبا نصف این مبلغ را یعنی حدود 15 میلیون ریال دریافت می کند."مهر"نیز در تازه ترین خبر خود از این نوع، با درج فیش حقوقی یکی دیگر از نمایندگان، رقم 32 میلیون و 930 هزار ریال را به نمایش گذاشت.

تخلّف به روش قانونی!

اوّلین سوالی که ذهن هر خواننده ای را به خود مشغول می کند این است که این همه اختلاف در حقوق و مزایا از کجا نشأت می گیرد؟ پس قانون مدیریت خدمات کشوری چه شد؟ دکتر"مهدی تقوی"اقتصاد دان و مدرّس دانشکده اقتصاد دانشگاه علّامه طباطبایی در پاسخ به این سئوال می گوید: بیشتر این تفاوت حقوق ها در شرکت های دولتی اتفاق می افتد زیرا در این شرکت ها هیئت مدیره وجود دارد که خود رأساً در مورد حقوق ها تصمیم می گیرد و طبیعی است که برای برخی ها رقم های بسیار بالایی در نظر می گیرد.

وی اضافه می کند: از سوی دیگر با توجه به عرضه نیروی کار و فارغ التحصیلان زیاد، طبیعی است که حقوق یک کارمند یا کارگر ساده در همین شرکت های دولتی بسیار پایین باشد. از همین جاست که تبعیض در حقوق و مزایا شکل می گیرد.

وی که دارای 43 سال سابقه کار و بیشترین گروه در دانشگاه است، با خنده می گوید: هم اکنون حقوق من نصف حقوق یک مدیر میانی در فلان شرکت دولتی هم نیست.

از وی می پرسم آیا نظارتی بر این گونه پرداخت ها نیست؟ دکتر تقوی در پاسخ می گوید: در این که نهادهای نظارتی در این زمینه ضعف هایی دارند شکّی نیست ولی از طرفی مدیران شرکت های دولتی هم با اختیارات قانونی که دارند و یا با دور زدن قانون چنین کارهایی می کنند. یعنی یک تخلّف قانونی صورت گرفته است.

از وی در باره قانون مدیریت خدمات کشوری می پرسم. این اقتصاددان در پاسخ می گوید: آن قوانین فقط در ادارات و سازمان های دولتی نفوذ دارد آن هم نه به طور کامل. پس زیاد به آن توجه نکنید.

ولی چنین روندی چه تبعاتی دارد؟ دکتر تقوی در پاسخ این سئوال، می گوید: شاید بدترین اثر تعیین درآمد و پاداش های هنگفت برای برخی صاحب منصبان و متصدیان امور حکومتی و دولتی، این باشد که این کار به طور سلسله وار در همه سطوح مدیریتی و کارمندی توقع و انتظار ایجاد می کند. این اتفاق پیش از این هم افتاده. به این ترتیب که ابتدا حقوق کارمندان نهاد ریاست جمهوری به شکل جهشی افزایش داده شد. بعد نوبت کارکنان سازمان مدیریت و برنامه ریزی شد که ناگهان دریافتی شان ۲ تا ۳ برابر اضافه شود و این وضع حداقل برای مدیران میانی به همه شرکت ها و نهادهای دولتی تسرّی پیدا کرد.

وی اضافه می کند: نتیجه آن که در دولت های گذشته بخش عمده ای از بودجه عمومی کشور صرف پرداخت حقوق و مزایا و پاداش مدیران و کارکنان دولتی می شد و به تدریج دستگاه های دولتی اجازه می یافتند از دیگر ردیف های بودجه خود بردارند و صرف پرداخت حقوق و مزایا کنند. در این فرآیند، البته کسانی که قبلاً وضع دریافتی نسبتاً بهتری داشتند، بیکار ننشستند. مدیران شرکت نفت نمونه روشن این بخش کارکنان دولت هستند که همواره از رفاه و مزایای فوق العاده ای برخوردار بوده اند و در جریان مسابقه رشد مزایا و پاداش ها چنان پیش رفتند که بر اساس شنیده ها، در سال 1384 دریافتی ماهانه معاون وقت وزیر نفت رقم ۱۰ میلیون تومان در ماه را هم پشت سر گذاشت . نتیجه این وضع هم مشخص است؛ کسر بودجه جاری روز افزون دولت و اعتراض فزاینده گروه ها و حقوق بگیرانی که در مسابقه افزایش دریافتی عقب مانده بودند یعنی پرستاران و معلمان.

وی یادآوری می کند: تردیدی نیست که متخصص های تحت استخدام دولت از آن جا که به عموم خدمت می دهند، باید از میان بهترین نیروهای کشور دستچین شوند و حقوق و مزایای عالی دریافت کنند. اما حوزه مسئولیت و کار حکومتی با حوزه متخصصان حقوق بگیر دولتی در نظام اسلامی از نظر توقع تامین مالی از بیت المال، تفاوتی ماهوی دارد. در نظام اقتصاد اسلامی، مسئول دولتی و حکومتی از راه مواجب بگیری بیت المال و یا خدای نکرده سوء استفاده شخصی از منصب حکومتی نباید به دنبال رفاه و ثروت باشد.

با این اوصاف بهترین کاری که می توان کرد چیست؟ این اقتصاد دان می گوید: شاید بهترین کار این باشد که هماهنگ با بهبود کمّی و کیفی نظارت ها و بازرسی ها در شرکت های دولتی و دستگاه های دولتی، هر چه زودتر شرکت های دولتی به بخش خصوصی واگذار شود.

جیب برخی ها به جای خزانه

ولی آیا مدیران شرکت های دولتی مجازند سود یا دارایی های این شرکت ها را به عنوان حقوق های نا متعارف هزینه کنند؟ آیا این هزینه ها از بیت المال نیست؟"قاضی زاده"سخنگوی کمیسیون اجتماعی مجلس در پاسخ به این سئوال می گوید: در واقع درآمدهای شرکت های دولتی باید به خزانه برود ولی با حقوق های میلیونی سر از جیب برخی مدیران در می آورد و متأسفانه برای این کار مجوّز قانونی نیز دارند و از قوانین موجود به نفع خودشان بهره برداری می کنند.

ولی قانون گذاران که این را می دانند چرا کاری نمی کنند؟ قاضی زاده می گوید: قانون مدیریت خدمات کشوری برای همین به تصویب رسید. در دستگاه ها و اداره های دولتی نیز تا حدّ زیادی خوب اجرا شد ولی شرکت های دولتی قانون را دور می زنند و به روشی دیگر عمل می کنند.

وی توضیح می دهد: هم اکنون در وزارت خانه ها و اداره های دولتی تفاوت حقوق آن چنانی دیده نمی شود. به این دلیل که قانون مدیریت خدمات کشوری در حال اجراست و دیوان محاسبات هم نظارت خوبی بر کارها دارد ولی باید تکلیف شرکت های دولتی را روشن کرد. منظور سخنگوی کمیسیون اجتماعی مجلس از روشن کردن تکلیف شرکت های دولتی چیست؟ قاضی زاده می گوید: یعنی به جای وضع قانون جدید باید در جهت خصوصی سازی واقعی شرکت های دولتی حرکت کرد تا از بیت المال این گونه سوء استفاده نشود.

از ساده زیستی تا . . .

در این بین هستند کارشناسانی که هنوز یادشان نرفته ساده زیستی های مدیران اوایل انقلاب و الگوی زندگی خالصانه و صادقانه آن ها را. "م- پاکبازی"کارشناس مسئول نیروی انسانی یکی از دستگاه های دولتی و مدرّس مدیریت دولتی در دانشگاه پیام نور از آن جمله است. وی در این باره می گوید: با شروع دوره سازندگی، ساده زیستی مسئولان به شکل محسوسی تغییر کرد و این روحیه و فرهنگ مدیریت در دولت های بعدی نیز پی گیری شد و نتیجه آن، ظهور طبقه جدیدی از مدیران ارشد دولتی با تیپولوژی مشخص در جامعه ایران بود. مردانی ساکن در ویلاها یا آپارتمان های لوکس شمال شهر و دریافت کننده حقوق های بالا و پاداش های چند ده میلیون تومانی در سال و ... این وضع به جایی رسید که بسیاری از مدیران دولتی در فصل بودجه یا در فصل تعیین پاداش هیئت مدیره شرکت های دولتی در تیر یا اسفند هر سال، برای افزایش حقوق و مزایای خود به تکاپو می افتادند.

وی می گوید: کسانی که معتقدند مدیر ارشد دولتی باید در رفاه و تجمل باشد و حقوق و پاداش های کلان، حق آن هاست، باید به یاد بیاورند که در نظام اسلامی، کار حکومتی و مسئولیت دولتی، طعمه نیست، بلکه امانتی بر گردن مسئولان و مدیران است. کسانی که رسیدن به صندلی مجلس یا پست های بالای دولتی را فرصتی برای رسیدن به رفاه، مال اندوزی و بستن بار دنیوی خود می دانند، باید بدانند که در نظام جمهوری اسلامی راه رسیدن به رفاه و تجمل دنیا، کسب و کار خصوصی است نه مسئولیت دولتی. اگر هم تا کنون برخی دولت مردان و مسئولان توانسته اند با تعیین حقوق های هنگفت برای خود به مکنت و ثروتی برسند، به بیت المال و اعتماد ملت خیانت کرده اند.

"پاکبازی" متذکر می شود: درست است که مسئولان نباید دغدغه معیشت داشته باشند، اما ثروتمند شدن مسئولان آن هم در سایه انحصار و نبود نظارت صحیح، با مبانی نظام اسلامی سازگار نیست. الگوی نظام اسلامی، حضرت علی (ع) است که به محض رسیدن به مسئولیت حکومتی، میزان رفاه و زندگی خود را به میزان فقیرترین مردم تحت مسئولیتش تنزل داد و به هنگام کار شخصی، چراغ بیت المال را خاموش می کرد.

وی در پاسخ برخی ها که ادّعا می کنند شغل و سمت بعضی مدیران بسیار حسّاس است و به همین دلیل حقوق و پاداش بسیار بالا حق آن هاست، می گوید:کسانی که چنین استدلالی را می پسندند باید بگویند چه شغل هایی حساس اند؟ شغل معلمی حساس نیست؟ شغل پلیس ها چطور؟ یا پرستاران؟ اگر معیار پرداخت حقوق های بیشتر به مشاغل حساس باشد، معلم ها، پلیس ها و پرستاران که شغل های بسیار حساس تری دارند. وی درباره پیامدهای چنین رفتارهایی می گوید: شاید بدترین اثر تعیین درآمدهای هنگفت برای برخی صاحب منصبان و متصدیان امور حکومتی و دولتی، این باشد که این کار سلسله وار در سطوح مدیریتی و کارمندی توقع و انتظار ایجاد می کند. در این فرآیند، البته کسانی هم که قبلاً وضع دریافتی نسبتاً بهتری داشته اند، بیکار نمی نشینند. این دقیقا حالتی است که اکنون با آن مواجه ایم.

اگر بودجه و درآمد دستگاه ها و شرکت های دولتی بیت المال نیست پس چیست؟ و اگر بیت المال است چگونه با عنوان حقوق کلان و غیر قابل توجیه سر از جیب برخی افراد و مدیران دولتی در می آورد در حالی که دیگر کارکنان همان دستگاه یا شرکت به نان شب خود نیز محتاج اند؟

نظر آیت‌الله مکارم‌شیرازی درباره قطع یارانه افراد پر درآمد

آیت‌الله ناصر مکارم‌شیرازی در پاسخ به سوالی حکم شرعی قطع یارانه افراد پر درآمد را اعلام کرد.

به گزارش ایسنا، متن سوال و پاسخ این مرجع تقلید به آن به شرح زیر است:

«سوال:

این روزها بحث قطع یارانه بعضی افراد در دولت بالا گرفته است. سوال من این است که قطع یارانه فرد در حالی که ایرانی است و از این آب و خاک سهمی دارد (چه غنی و چه فقیر) بدون رضایت شخص اشکالی ندارد؟ چون گفته می‌شود امام علی (ع) فقیر و غنی را به یک اندازه از بیت‌المال سهم می‌دادند؛ می‌خواستم حکم شرعی آن را بدانم؟

پاسخ:

واقعیت مطلب این است که یارانه‌ها به صورت فعلی قابل ادامه نیست یعنی نه ترقی حامل‌های انرژی و نه محل دیگر برای پرداختن یارانه به بیش از هفتاد میلیون نفر کفاف ندارد؛ بنابراین یا باید همه را قطع کنند و یا کسانی که نیازی ندارند، که بدون شک اولویت با دوم است. ما هم در زندگی خود اگر نتوانستیم تمام متوقعان را راضی کنیم اولویت‌ها را در نظر می‌گیریم در ضمن اموالی که علی (علیه السلام) به طور مساوی تقسیم می‌کردند اموال خاصی بود که ملک همه مسلمین بود ولی اموالی که در حکومت اسلامی تعلق به نیازمندان دارد فقط باید به آنها داده شود. ولی اگر روزی برسد که دولت به قدر کافی پول در اختیار داشت مانعی ندارد دیگران را هم بهره مند سازد.»

چرا ایران نمی‌تواند به آمریکا اعتماد کند؛

رمزگشایی از ژن آمریکاییان با استناد به شواهد تاریخی+ تصاویر

آمریکا در طول تاریخ چه در مقابل ایران و چه در مقابل کشورهای دیگر بر اساس منفعت خود و با زورگویی و بی‌منطقی عمل کرده است. منطق دولتمردان آمریکا، پول و ثروت است. با این منطق هرچه بتواند برای آمریکا پول و ثروت بیشتری را به بار آورد اصالت دارد حتی اگر در تضاد با منطق، دین، انسانیت و فطرت انسانی باشد.

گروه گزارش ویژه مشرق؛ « من این را به شما عرض بکنم: دولتمردان آمریکا مردم غیرمنطقى‌اى هستند؛ حرفشان غیرمنطقى است، عملشان غیرمنطقى است، زورگویانه است؛ توقع دارند دیگران در مقابل کار غیرمنطقى آنها و زورگوئى آنها تسلیم شوند؛ خب، بعضى هم تسلیم میشوند؛ بعضى از دولتها، بعضى از نخبگان سیاسى در برخى از کشورها در مقابل پرروئى و زورگوئى آنها تسلیم میشوند؛ اما ملت ایران و نظام جمهورى اسلامى تسلیم‌شدنى نیست. نظام جمهورى اسلامى  حرف دارد، منطق دارد، توانائى دارد، اقتدار دارد؛ لذا در مقابل حرف غیر منطقى و کار غیر منطقى تسلیم نمی‌شود»

بی منطقی در رفتار دولتمردان آمریکایی امری است که از زمان شروع ایفای نقش آمریکا در نظام بین الملل قابل مشاهده است. منطق دولتمردان آمریکا منطق پول و ثروت است. با این منطق هرچیزی که بتواند برای آمریکا پول و ثروت بیشتری را به بار آورد اصالت دارد حتی اگر در تضاد با منطق دین، انسانیت و فطرت انسانی باشد. این بی منطقی آمریکا در قبال ایران با انقلاب اسلامی نمود بیشتری پیدا کرد. ایران که تا قبل از انقلاب به عنوان ژاندارم منطقه، پیگیرِ منافع دولت آمریکا در خاورمیانه بود با وقوع انقلاب، که یکی از اصلی ترین اهداف آن استقلال کشور از دولت های خارجی بود، به رقیب سیاسی، نظامی و ایدئولوژیک آمریکا در منطقه تبدیل شد. بعد از این بود که آمریکا بی منطقی وزورگویی های خود را در قبال ایران شروع کرد.

 البته فقط ایران نیست که با رفتار های غیر منطقی آمریکا مواجه می شود بلکه هر کشوری که منافع آمریکا را به خطر بیندازد با رفتار غیر منطقی و زورگویانه ی آمریکا موجه خواهد شد.

زورگویی و جنگ طلبی آمریکا
غلبه ی زورگویی و اصالت کسب ثروت و منفعت بیشتر در برابر منطق حق و عدالت در جنگ های متعددی که آمریکا در طول تاریخ به راه انداخته است نمود پیدا می کند. نقش آمریکا در جنگ جهانی دوم و پایان دادن آن به وسیله ی کشتار وسیع مردم ژاپن غیر قابل انکار است. در جنگ جهانی دوم  برای اولین بار آمریکا از بمب اتم استفاده کرد و شهر های هیروشیما و ناگاساکی را در فاصله ی سه روز با خاک یکسان کرد و موجب مرگ 220 هزار انسان بیگناه شد.
 

بعد از جنگ جهانی نیز بسیاری از مردم بیگناه در کشورهای ویتنام و کره، قربانی قدرت طلبی های آمریکا در رقابت ایجاد شده در جنگ سرد شدند . طبق آمار رسمی فقط 4 میلیون نفر غیر نظامی در جنگ ویتنام کشته شدند و برای  جنگ کره هم 2.5 میلیون کشته و زخمی برآورد شده است.
 

استفاده آمریکا ازبمب اتمی در هیروشیما و ناگازاکی در فاصله ی 3 روز 220 هزار کشته بر جا گذاشت

این تلفات سنگین در جنگ جهانی دوم و بعد از آن در جنگ سرد نتوانست مانع  جنگ افروزی های بیشتر آمریکا شود. دولت مردان آمریکا بعد از فروپاشی شوروی در راستای ایفای نقش به عنوان تنها قدرت جهانی و ایجاد نظم جدید در منطقه ی خاورمیانه، جنگ های خلیج فارس، افغانستان و عراق را به راه انداختند. طبق آمار های رسمی تعداد کشته شدگان در جنگ عراق تا سال 2006 بین 400 هزار تا 600 هزار نفر تخمین زده شده است. این آمار در حالی اعلام می شود که در حال حاضر نیز روزانه بر اثر انفجار هایی که در شهر های مختلف این کشور رخ می دهد ده ها تن کشه و زخمی می شوند. در جنگ افغانستان هم  آمریکا باعث مرگ  حدود صد هزار نفر شده است و این تعداد کشته جدا از خرابی و ویرانی هایی است که آمریکا برای این کشور ها به بار آورده است.

طبق آمار های رسمی تعداد کشته شدگان در جنگ عراق تا سال 2006 بین 400 هزار تا 600 هزار نفر تخمین زده شده است

پیدایش جنگ هایی با این حجم تلفات که دستاورد آن چیزی جز تأمین منافع آمریکا نیست، ماهیت عملکرد این کشور را بیشتر نمایان می سازد. دخالت مستقیم آمریکا در این جنگ ها در برابر اقدامات غیر مستقیم و پنهان این کشور، امر کوچکی به نظر می رسد که از شاخص ترین موارد این مسئله می توان به نقش آمریکا در رخ دادن فجایع انسانی در فلسطین اشاره کرد.

آمریکا بزرگ ترین حامی اسرائیل
 حمایت های آمریکا از اسرائیل در زمینه های مختلف، آمریکا را شریک جنایت های اسرائیل در منطقه می کند. اسرائیل از سال 1976 سالانه حدود 3 میلیارد دلار کمک مستقیم از آمریکا دریافت می کرد که این کمک ها جدا از کمک های نظامی و اطلاعاتی است که دریافت می کند. در گزارش سالیانه "سرویس تحقیقات کنگره" آمریکا با عنوان "کمک‌های مالی خارجی آمریکا به اسرائیل چنین عنوان گشته: "در 20 سال گذشته، آمریکا به تدریج کمک مالی اقتصادی به اسرائیل را تبدیل به کمک‌های فزاینده نظامی نموده است. در سال 2007، آمریکا کمک نظامی را به میزان 150 میلیون دلار افزایش داد. در سال مالی 2012، ما سالیانه 09/3  میلیارد دلار به اسرائیل کمک مالی ارائه کرده‌ایم (به طور میانگین روزانه 5/8 میلیون دلار) و کمک‌های نظامی به این کشور را تا سال 2018 به همین منوال ادامه خواهیم داد."

 در زمینه ی دیپلماتیک هم از سال 1982 آمریکا 32 قطعنامه شورای امنیت که اسرائیل را محکوم می نمود وتو کرد و این تعداد بیشتر از  مجموع وتوهایی است که دیگر کشورها انجام داده اند.


 

از سال 1982، آمریکا 32 قطعنامه شورای امنیت که اسرائیل را محکوم می نمود، وتو کرد

حمایت های آمریکا از اسرائیل در حالی صورت می پذیرد که نوع رفتار اسرائیل در سرزمین های اشغالی – از تصاحب خاک فلسطین و ایجاد دولت جدید در خاک کشور دیگر گرفته تا شهرک سازی ها و کشتار و قتل عام مردم- در تناقض آشکار با شعار ها و ادعاهای دولت مردان آمریکایی و نقض صریح بسیاری از معاهدات و کنوانسیون های بین المللی می باشد و صرف ایراد چنین اتهاماتی به کشوری دیگر، می تواند بهانه ی حمله ی آمریکا به آن کشور باشد.

این نوع رفتار دوگانه و متناقض دولتمردان آمریکایی و شکاف بین عمل و گفتار آنها  فقط در مورد اسرائیل عملی نمی شود بلکه بیشتر متحدان و کشور های تولید کننده ی منافع برای آمریکا مشمول چشم پوشی و حمایت این کشور می شوند.  برای نمونه می توان به حمایت های بی دریغ آمریکا از رژیم های دیکتاتوری موجود در خلیج فارس  اشاره کرد.

عربستان و نقض حقوق بشر
 افکار عمومی جهان سالانه شاهد رخ دادن موارد کثیری از نقض حقوق بشر درعربستان است که تعداد این وارد به مراتب بیشتر از کشورهایی است که مورد شماتت آمریکا قرار می گیرند. نظام سیاسی عربستان، نظام پادشاهی  است و مشارکت آزاد در فعالیت های سیاسی و تشکیل حزب و نهاد های مدنی در این کشور ممنوع است. خفقان سیاسی در عربستان به حدی است که در 9 می 2011 بیش از 16 فعال سیاسی عربستانی به اتهام درخواست تشکیل یک حزب سیاسی مستقل، به اتهام اقدامات تروریستی و امنیتی بازداشت شدند و پس از تحمل دوره بازداشت طولانی تحت بازجویی و محاکمه قرار گرفتند و به وکلای آنان اجازه حضور در جلسات تحقیقات نیز داده نشده است.
 

آل سعود متحد استراتژیک آمریکا

همچنین در ماده 39 قانون اداره کشور عربستان سعودی آمده است که رسانه‌ها، انتشارات و همه اشخاص حقیقی و حقوقی باید متعهد شوند، با تعبیری زیبا و روان و رسا از حکومت سخن بگویند و از انتقاد از حکومت و یا عناصر مرتبط با آن به شدت جلوگیری کرده و با همکاری یک‌دیگر سعی کنند، سطح فرهنگ مردم را بالا برده و از اموری که منجر به فتنه‌انگیزی و جدایی بین دولت و روابط آن با مردم می‌شود و یا کرامت انسانی را زیر سوال ببرد، دوری کند.

با وجود تحقق چنین فضای سیاسی بسته و نظام قضایی غیر مستقل و بازداشت های سیاسی و گسترده در عربستان، هیچ گاه به صراحت از جانب مقامات آمریکا با این روند در عربستان مخالفت نشد.

دخالت آمریکا در بحرین
همچنین با سرایت موج خیزش های مردمی به بحرین و سرکوب مردم توسط رژیم آل خلیفه، آمریکا به خاطر در خطر افتادن منافعش از سرکوب مردم حمایت کرد. پایگاه پنجم ناوگان دریایی آمریکا در خلیج فارس در بحرین قرار دارد که این موضوع تحولات بحرین را برای آمریکا حساس می کند.
 

پایگاه پنجم ناوگان دریایی آمریکا در خلیج فارس در بحرین قرار دارد که این موضوع تحولات بحرین را برای آمریکا حساس می کند.

درباره اهمیت بحرین برای آمریکا و چرایی جلوگیری واشنگتن از تحقق خواست مردم این کشور "هنری کسینجر” وزیر خارجه اسبق ایالات متحده می گوید : «تغیرات دموکراتیک در بحرین منافع آمریکا را تامین نمی کند.» کسینجر معتقد است که به قدرت رسیدن شیعیان در بحرین به هیچ وجه به نفع آمریکا نبوده و علاوه بر آمریکا منافع عربستان را نیز به خطر می اندازد.

هنری کسینجر: «تغیرات دموکراتیک در بحرین منافع آمریکا را تامین نمی کند.»

دکتر علی الکبانی، روزنامه نگار و تحلیل‌گر سیاسی مقیم لندن در مصاحبه ای در توضیح اینکه چرا آمریکا و دیگر کشورهای غربی از سرکوب مردم بحرین حمایت می کنند، می گوید:
«در واقع شما چیزهایی که از امریکا و اتحادیه اروپا می‌شنوید، صرفا حرف هستند و در عمل این‌طور نیستند. آن‌ها می‌خواهند این‌طور القا کنند که حافظ حقوق بشر هستند. شما می‌توانید این تناقض را در اظهارات هیلاری کلینتون بشنوید. او گفته است که دولت بحرین حق دارد از نیروهای شورای همکاری خلیج فارس دعوت به عمل آورد. چطور ممکن است یک دولت که به خاطر تظاهرات اکثریت مردم مشروعیتش را از دست داده است، نیروهای خارجی را دعوت کند تا با مردم مبارزه کند»

تصاویر منتر شده از آموزش نیروهای ویژه ی آل خلیفه توسط تفنگداران آمریکایی نیز نشانه ودلیل دیگری از دخالت های سیاسی نظامی آمریکا در بحرین است.


حمایت از ارسال سلاح به سوریه
رفتار آمریکا درسوریه کاملاً در جهت عکس اتفاقات و موضع گیری هایش در عربستان و بحرین است. در حالی که مقامات آمریکایی به کشور های دیگر در رابطه با دخالت در ناآرامی های بحرین و عربستان هشدار می دهند و به ظاهر با ارسال اسلحه به سوریه و مخالفان بشار، مخالفت می کنند اما سازمان امنیت مرکزی آمریکا- سیا - در موضعی کاملاً متناقض بر انتقال سلاح ها به سوریه نظارت مستقیم دارد و از ارسال اسلحه توسط هم پیمانان عرب حمایت می کند.

 

در محافظه کارانه ترین حالت نزدیک به 3500 تن اسلحه به فرودگاه های اردن و ترکیه وارد شده و به دست مخالفان اسد رسیده است

طبق گزارشی که در روزنامه نیویورک تایمز منتشر شد مقامات سازمان سیا نقش مهمی در مکان یابی منابع تسلیحاتی و هماهنگی برای ارسال آنها برای شورشیان سوریه را بر عهده داشتند. هاگ کریفیتس، یکی از   اعضای مرکز مطالعات صلح استکهلم در سوئد می گوید: «در محافظه کارانه ترین حالت نزدیک به 3500 تن اسلحه به فرودگاه های اردن و ترکیه وارد شده و به دست مخالفان اسد رسیده است .... به طور غیر منطقی و غیر قابل کنترلی سلاح وارد سوریه می شود که بیشتر آنها از طرف قطر و عربستان و از طریق ترکیه و اردن به سوی سوریه سرازیر می شوند.»
آمریکا گاهاً تعهدات خود به هم پیمانانش را نیز فراموش می کند و از بی اعتنایی و رها کردن متحدان خود در شرایط حساس ابایی ندارد. تکرار این مسئله در موارد متعدد، باعث بروز نوعی بی اعتمادی در بین سران کشورهای هم پیمان با آمریکا گشته است تا جایی که تعهدات وقول های آمریکا را کمتر مطمئن و مورد وثوق میدانند.

سقوط حسنی مبارک
مصر جزو اولین کشورهایی بود که اسرائیل را به رسمیت شناخت و قرارداد صلح بین مصر و اسرائیل پایان مناقشات و مقاومت کشورهای عربی در برابر اسرائیل بود. بعد از پیمان صلح در سال 1979 بود که آمریکا طرح های تشویقی خود را برای حفظ امنیت اسرائیل، به مصر ارائه کرد. این طرح ها شامل کمک های نظامی و مالی می شد به طوری که مصر سالانه 1.3 بیلیون دلار کمک از آمریکا دریافت می کرد و همه ی این کمک ها در عوض همراهی مصر با آمریکا در مناقشات فلسطین و اسرائیل بود.

مبارک سالانه 1.3 میلیارد دلار کمک از آمریکا دریافت می کرد

اما این همراهی آمریکا تا قبل از برزو نا آرامی های میدان التحریر ادامه داشت و آمریکا بعد از مطمئن شدن از سقوط حسنی مبارک دست از حمایت یکی از بزرگترین متحدین خود برداشت و تمام خدمات مبارک به آمریکا و اسرائیل را فراموش کرده و تلاش کرد خود را با موج مردمی علیه مبارک همراه کند.

قذافی و اعتماد به آمریکا
لیبی و رهبر آن معمر قذافی نیز با اعتماد به وعده های آمریکا فعالیت های هسته ای خود را تعطیل و درهای تأسیسات هسته ای خود را به روی بازرسان و مقامات کشورهای غربی باز کرد، اما با وجود وعده های داده شده تحریم ها به صورت کامل برداشته نشد و تضمین های امنیتی آمریکا با ورود نیروهای ناتو به خاک لیبی از اعتبار ساقط شد.

 معمر قذافی از دهه ی 70 اقداماتی برای دستیابی به سلاح اتمی و سلاح های شیمیایی انجام داد و حتی در همان زمان در تلاش برای خرید سلاح اتمی از چین بود. بعد از عدم موفقیت در خرید سلاح اتمی از چین، به صورت مخفیانه مهندسان خود را برای آموزش به تأسیسات اتمی پاکستان فرستاد که با رفتن بوتو، مأموران قذافی نیز از پاکستان اخراج شدند.

قذافی اقدامات خود برای دستیابی به سلاح های اتمی را ادامه داد که این مسئله نگرانی هایی را برای آمریکا ایجاد می کرد. آمریکا برای جلوگیری از دستیابی لیبی به سلاح های اتمی و کشتار جمعی، تحریم های بسیاری را علیه این کشور اعمال کرد و فشار های بین المللی را بر این کشور افزایش داد. با ورود به دهه ی 1990 و روی کار آمدن کلینتون در آمریکا، شیب شکاف ایجاد شده بین آمریکا ولیبی کاهش پیدا کرد و دو کشور به سمت همگرایی بیشتر و کاهش مناقشات رفتند.

در سال 2001 بعد از اینکه بوش لیبی را به خاطر وجود سلاح های کشتار جمعی تهدید به نابودی کرد، قذافی فعالیت های هسته ای خود را کاهش داد و اجازه ی بازدید مأموران انگستان، آمریکا و روسیه از تأسیسات اتمی را صادر کرد. در اکتبر 2003 وقتی جاسوسان آمریکایی یک کشتی حاوی سانتریفیوژ متعلق به لیبی را کشف کردند، اقدامات لیبی در این زمینه به صورت کامل فروکش کرد.

در دسامبر 2003 اعلام رسمی قذافی مبنی بر نابودی تمام تسلیحات شیمیایی و اتمی و تحویل تمام سانتریفیوژهای موجود در لیبی به آمریکا بازتاب های فراوانی را به دنبال داشت. بعد از این بود که سیف الاسلام پسر قذافی در مصاحبه ای با شبکه ی الشرق الاوسط اعلام کرد که آمریکا به خاطر دست کشیدن لیبی از فعالیت های هسته ای، تضمیین امنیتی و نظامی به این کشور داده است چیزی که خود آمریکا در سال 2011 و در جریان خیزش های مردمی در خاورمیانه با وارد کردن نیروهای ناتو به خاک لیبی آن را نقض کرد.
 

دیدار معمر قذافی با رایس وزیر خارجه اسبق آمریکا

این اقدام آمریکا در نقض تعهد خود به لیبی باعث شد که سیف الاسلام پسر قذافی و برخی دیگر از مقامات لیبی از اعتماد به آمریکا و تعطیلی فعالیت های هسته ای خود اظهار پشیمانی و ندامت کنند. این اتفاقات در حالی رخ داد که مقامات آمریکایی مدل لیبی و چگونگی دست کشیدن این کشور از فعالیت های هسته ای را به ایران و کره شمالی پیشنهاد داده بودند و رایس وزیر خارجه ی وقت آمریکا، لیبی را به عنوان الگویی به ایران معرفی کرده بود، اما گذر زمان نتیجه ی اعتماد به آمریکا را به خوبی نشان داد.

حمایت از صدام
دیگر متحد آمریکا در منطقه که به وضع اسفناکی توسط آمریکا سرنگون شد صدام حسین بود. آمریکا یکی از مشوق های عراق در حمله ی این کشور به ایران بود و کمک های نظامی، اطلاعاتی و دیپلماتیک خود را در طول جنگ از عراق دریغ نکرد به طوری که در نوامبر ۱۹۸۳ در بیانیه‌ای اعلام کرد که «دولت آمریکا هر آنچه لازم، و از نظر قانون موجه، است را انجام می‌دهد تا عراق در جنگ با ایران مغلوب نشود»

در سال 1991 و بعد از شکست صدام در کویت، انتفاضه ی مردم عراق با کمک آمریکا سرکوب شد و آمریکا از ترس وقوع انقلاب مردمی در عراق و تشکیل حکومتی مستقل در این کشور اجازه ی استفاده ی صدام از هواپیما ها و بالگرد ها را که تحرک آنها به دلیل قطعنامه 670 شورای امنیت ممنوع شده بود، صادر کرد و این قیام مردمی در عراق که به انتفاضه ی شعبانیه معروف است سرکوب شد.

در نهایت در سال 2003 آمریکا به بهانه ی امحاء سلاح های کشتار جمعی در عراق به این کشور حمله کرد و صدام که در مقاطعی مورد حمایت این کشور بود را به بدترین شکل از قدرت پایین کشید.

 

در سال 1991 و بعد از شکست صدام در کویت، انتفاضه ی مردم عراق با کمک آمریکا سرکوب شد

نقض معاهده منع سلاح های شیمیایی
آمریکا از سال 1997 به عضویت کنوانسیون منع سلاح های شیمیای در آمد . استفاده و تکثیر سلاح های شیمیای برای کشورهایی که عضو این کنوانسیون هستند به نوعی عدم پایبندی و نقض معاهدات بین المللی محسوب می شود. طبق این کنوانسیون آمریکا می بایست تا تاریخ 29 آوریل 2012( دوم اردیبهشت 91) اقدام به امحای تمامی سلاح های شیمیایی ذخیره شده و باقی مانده در انبارهای خود می کرد که تا امروز آمریکا به بهانه های مختلف این کار را به تعویق انداخته است. علاوه بر این گزارش های رسمی استفاده ی آمریکا از سلاح های شیمیایی در افغانستان، عراق و پاکستان بعد از امضای این معاهده را تأیید می کند. نمونه ی آشکار نقض این کنوانسیون، استفاده ی آمریکا از بمب های فسفری در فلوجه ی عراق در سال 2004 است.

بر اساس کنوانسیون خلع سلاح و منع استفاده از سلاح های شیمیایی که 188 کشور جهان عضو آن هستند، تمامی سلاح های شمیایی می بایست تا سال 2007 از بین می رفت که این زمان تمدید شد و 29 آوریل 2012 به عنوان ضرب الاجل برای کشورهای تولید کننده و نگه دارنده ی این نوع سلاح ها تعیین شد که آمریکا در حال حاضر ناقض این معاهده ی بین المللی محسوب می شود.

نقض ان پی تی
معاهده ی منع گسترش سلاح های هسته ای یا همان ان پی تی نیز یکی دیگر از معاهداتی است که آمریکا ناقض آن به  حساب می آید. این معاهده در سال 1968 به امضای 61 کشور رسید و در حال حاضر نیز 189 کشور عضو آن هستند. طبق این معاهده هر یک از اعضاء می بایست با حسن نیت، مذاکرات در خصوص اقدامات موثر جهت توقف هر چه سریع تر مسابقات هسته ای و خلع سلاح هسته ای، انعقاد معاهده خلع سلاح عمومی و کامل تحت کنترل شدید و موثر بین المللی را تعقیب نماید. اما هیچ اقدام عملی موثر از جانب آمریکا برای کاهش سلاح های اتمی اش صورت نگرفته است.

عدم پایبندی به پیمان استارت
آمریکا حتی به تعهداتش در پیمان استارت با روسیه نیز به طور کامل عمل نکرده است. پیمان استارت در سال 1991 به منظور جلوگیری از افزایش کلاهک هسته ای بین آمریکا و روسیه بسته شد. در سال 2002 و 2010 نیز پیمان های استارت1 و استارت2 بین روسای جمهور آمریکا و روسیه به منظور کاهش هرچه بیشتر سلاح های هسته ای و استراتژیک منعقد شد. طبق پیمان استارت 2 حداکثر کلاهک های هسته ای نزد هر طرف 1550 فقره در نظر گزفته شد.

 

اوباما و مدویدیف در حال امضای پیمان استارت-2

اما گزارش اوباما از توان هسته‌ای این کشور در روز سوم ماه مه 2011 میلادی نقض پیمان های این کشور با روسیه را نشان می داد چیزی که باعث خشم مقامات روسی شد. باراک اوباما اعتراف کرد که ایالات متحده آمریکا (‌برخلاف تعهداتش در پیمان استارت و الحاقیه‌های آن و نیز صراحت پیمان ان‌پی‌تی دایر بر خلع سلاح قدرت‌های هسته‌ای) در همه این سال‌ها نه‌تنها تولید و انباشت سلاح‌های هسته‌ای را متوقف نکرده که بر تولید آنها نیز افزوده و به علاوه این نوع تسلیحات مخرب را در پایگاه‌های خارج از مرزهای جغرافیایی خود مستقر کرده و به انتشار آن نزد رژیم صهیونیستی و کشورهای غیر عضو پیمان ان‌پی‌تی پرداخته است.

اوباما در گزارش خود گفت که: " زرادخانه هسته‌ای آمریکا تا ماه سپتامبر سال میلادی گذشته شامل حداقل پنج هزار و 113 کلاهک اتمی بوده است. " که شامل بمب‌های آماده استفاده و کلاهک‌های "غیرفعال" ولی به‌سرعت قابل آماده‌سازی می‌شود. برابر تعهدات، آمریکا باید تعداد کلاهک‌های هسته‌ای خود را در حدود هزار و 500 فروند محدود می‌کرد که گزارش اوباما نشان می‌دهد این اتفاق نه‌تنها صورت نگرفته، که آمریکا به تجهیز هرچه بیشتر زرادخانه‌های خود پرداخته است.

همکاری های هسته ای با اسرائیل
علی رغم اینکه اسرائیل تنها کشور دارنده ی سلاح اتمی در خاورمیانه است، آمریکا بدون اینکه فشاری بر روی اسرائیل در زمینه ی خلع سلاح هسته ای یا امضای ان پی تی بیاورد، از اینگونه فعالیت ها در اسرائیل حمایت می کند. اسنادی که در چند سال اخیر بدست آمده نشان از حمایت 40 ساله ی آمریکا از فعالیت های هسته ای اسرائیل بعد از توافقات حاصله بین نیکسون رئیس جمهور آمریکا و گلدا مایر نخست وزیر وقت اسرائیل در سال 1969 دارد. در مورد تعداد کلاهک های هسته ای موجود در اسرائیل آمار دقیقی موجود نیست اما تخمین زده می شود که بین 50 تا 400 کلاهک هسته ای فعال در اسرائیل موجود باشد.


توافقنامه ی هسته ای با هند
آمریکا بر خلاف معاهده ی ان پی تی، در سال 2008 توافقنامه ی هسته ای با هند امضا کرد علی رغم  اینکه هند عضو ان پی تی نیست و دارای سلاح هسته ای است که  این اقدام آمریکا نقض صریح ان پی تی به حساب می آید. همچنین آزمایشات هسته ای که به منظور اهداف نظامی صورت می گیرد نمونه ی دیگری از نقض ان پی تی توسط آمریکا به حساب می آید. آخرین نمونه از این دست آزمایشات هسته ای در نوادا بود که اخبار مربوط به این آزمایش ها در رسانه ها منعکس شد.

عدم خروج نیروهای ناتو از عراق و افغانستان
تعهدات آمریکا به عراق و افغانستان برای خروج نیروهای نظامی آمریکا از این کشور ها نیز، به بهانه های مختلف عملی نشد و به زمانی دیگر موکول شد. در حالی که اوباما زمان خروج نیروهای آمریکایی از عراق را تا پایان سال 2010 اعلام کرده بود اما این وعده ی اوباما عملی نشد و در نهایت با یک سال تأخیر و در پایان سال 2011 تمامی 140 هزار نیروی آمریکایی از عراق خارج شدند.
 

در افغانستان نیز وضع همینگونه است. اوباما در شعار های انتخاباتی خود از فرارسیدن زمان خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان خبر داد و در اولین دیدار خود با کرزای نیز در زمینه ی به پییش انداختن خروج نظامیان آمریکایی به توافق رسید اما در اظهار نظر های بعدی خود، زمان کاهش نیروهای نظامی آمریکا را از سال 2013 و پایان حضور نظامی را 2014 اعلام کرد. این گفته ی اوباما نیز صادق نبود و چند وقت بعد  اعلام شد که بعد از سال 2014 نیز 15 هزار نظامی آمریکایی در افغانستان باقی می مانند.

پرونده ی هسته ای ایران
شروع فعالیت های هسته ای ایران که امروز به یکی از نقاط چالش برانگیز ما با آمریکا تبدیل شده است، در زمان پهلوی دوم و با پیشنهاد آمریکا بود. در سال 1957 برنامه ی پیشنهادی آیزنهاور با عنوان اتم برای صلح، به منظور همکاری های هسته ای بین ایران و آمریکا به امضای مقامات دو کشور رسید. بعد از این آمریکا اقدامات فراوان و کمک های شایانی را برای پیشبرد صنعت هسته ای در ایران انجام داد و در دهه ی 1970، آلمان و فرانسه نیز به حامیان برنامه ی هسته ای ایران تبدیل شدند و در کنارآمریکا قرارداد هایی را در زمینه ی همکاریهای هسته ای امضا کردند.

با وقوع انقلاب اسلامی و خارج شدن ایران از کشورهای هم پیمان آمریکا در منطقه، تمامی تعهدات و قراداد های هسته ای نیمه کاره رها شد و کشور در حال جنگ ایران نیز پیگری روند هسته ای شدن را به بعد از دوران جنگ موکول کرد.

چالش ایران با غرب در مسئله ی هسته ای، با مصاحبه ی مطبوعاتی گروهک منافقین درهتل وبلارد واشنگتن و ارائه تصاویر ماهواره ای از تأسیسات نطنز و اراک شروع شد که اعلام رسمی دستیابی ایران به فناوری هسته ای در سال 2003 موجب افزایش فشارها و تهدید ها علیه ایران شد.

ایران از ابتدای بروز این چالش ها با غرب، در راستای قوانین بین المللی و در چارچوب ان پی تی، همکاری های لازم با آژانس بین المللی انرژی اتمی را در برنامه ی خود قرار داد و در حالی که در چارچوب مذاکرات خود با اروپا تعلیق موقت فعالیت های هسته ای و اجرای داوطلبانه ی مفاد پروتکل الحاقی قبل از تصویب آن را پذیرفته بود و انتظار همراهی گام به گام مجامع بین المللی را با خود داشت، با اقدام خصمانه ی شورای حکام در تصویب قطعنامه علیه ایران مواجه شد. با این وجود مذاکرات ادامه پیدا کرد و برای  تعلیق موقت فعالیت های هسته ای ایران توافقاتی صورت گرفت. بعد از این، ایران بار دیگر شاهد کارشکنی غرب در پرونده ی هسته ای بود و شورای حکام در قطعنامه ی بعدی خود بر تعلیق دائم فعالیت های هسته ای علیرغم مفاد موافقتنامه پاریس، تاکید کرد و امضای پروتکل الحاقی را از سوی ایران خواستار شد.

در حالی که ایران بر حق خود مبنی بر استفاده ی صلح آمیز از انرژی هسته ای در چارچوب قوانین بین المللی و ان پی تی تأکید داشت، طرف غربی و به خصوص آمریکا با اقدامات غیر منطقی و خارج از عرف و حقوق بین الملل، در تلاش برای ایجاد موانعی در این مسیر بود که این اقدامات هیچ توجیهی در عرف بین الملل ندارد.


ارجاع پرونده به شورای امنیت
طبق موافقتنامه ی نظارتی آژانس بین المللی انرژی اتمی، صلاحیت رسیدگی به موانع و مشکلات حقوقی موجود در پرونده ی هسته ای بر عهده ی آژانس است. آژانس بین المللی انرژی اتمی در چند مورد می تواند پرونده ی ایران را به شورای امنیت ارجاع دهد. احراز عدم پایبندی یا عدم پیروی ایران از ان پی تی و یا پادمان بین ایران و آژانس، احراز در خطر بودن صلح و امنیت بین الملل در پرونده ی هسته ای ایران، احراز قادر نبودن آژانس در راستی آزمایی انحراف و عدم انجام مراحل قانونی در رسیدگی به پرونده ایران.
 

ارجاع پرونده ی هسته ای ایران به شورای امنیت خارج از شکل قانونی آن صورت گرفته است

بررسی سوابق رسیدگی به پرونده ی ایران در آژانس نشان می‌‌دهد که تا کنون هیچ ارجاعی در یکی از چهار شکلِ گفته شده، صورت نگرفته است و ارجاع پرونده ی ایران به شورای امنیت به این شکل ، خود شیوه‌ی جدیدی از اطلاع‌‌رسانی به شورای امنیت بوده است که جایگاهی در اساسنامه و موافقتنامه‌ی نظارت (پادمان) ندارد.

اعمال تحریم ها علیه ایران
تحریم های علیه ایران را می توان در چند سطح بررسی کرد. تحریم های سازمان ملل، تحریم های اتحادیه اروپا و تحریمهای یک جانبه ی آمریکا و دیگر کشور ها علیه ایران. آمریکا تحریمهای یکجانبه ی وسیعی را بر علیه ایران اعمال کرده است و در تلاش است تا بوسیله ی این تحریم ها و افزایش فشار بر روی ایران، دولت ایران را از پیگیری پرونده ی هسته ای منصرف کند. اولین قطعنامه ی تحریمی علیه ایران در دی ماه سال 85 صادر شد و بعد از این دور جدیدی از تحریم های یکجانبه ی آمریکا علیه ایران شروع شد. تحریم های آمریکا علیه ایران شامل ممنوعیت تجارت با بانک های ایرانی، (تحریم) موسسه های بانکی بین المللی که با سپاه پاسداران ، ارتش و برنامه های هسته ای ایران رابطه دارند، ممنوعیت شرکت های خارجی برای سرمایه گذاری در بخش انرژی ایران ،(تحریم) تجارت همه محصولات نفتی وکارخانه هایی که شرایط پالایش  نفت خام ایران را فراهم می کنند، می شود.

ویروس استاکس نت
سال 89 وزیر ارتباطات ایران از آلوده شدن برخی از رایانه های ایران به ویروس استاکس نت و پاکسازی آنها خبر داد. این ویروس به گونه‌ای طراحی شده که با ورود به تجهیزات هسته‌ای ایران، کنترل سانتریفیوژهای ایرانی را به دست آورده و این گونه کار می‌کند که به صورت ناگهانی در وضعیت چرخش‌های دورانی سانتریفیوژ‌ها، اختلال پدید می‌آورد، به گونه‌ای که گاه سانتریفیوژ‌ها با سرعتی بیش از سرعت معمول و گاه با سرعتی بسیار کمتر از آن حرکت می‌کنند که هدف از ارسال این ویروس خرابکاری در تأسیسات اتمی نطنز بوده است.
 

نیویورک تایمز: اوباما دستور حملات سایبری علیه ایران را صادر کرده است

رسانه های آمریکایی در اواخر ماه مه 2012 اعلام کردند که این ویروس مستقیماً به دستور اوباما رئیس جمهور آمریکا طراحی شده بود . «نیویورک‌تایمز» در مقاله‌ای نوشت که «باراک اوباما» با استفاده از یک ویروس رایانه‌ای که با همکاری اسرائیل به وجود آورده است، دستور حملات سایبری علیه ایران را صادر کرده است. همچنین مشخص شدن هویت افرادی که این ویروس را وارد تجهیزات هسته ای ایران کرده اند حکایت از آموزش این افراد در نوادا ی آمریکا- جایی که نیروهای اطلاعاتی آمریکا آموزش می بینند- دارد.



 
ترور دانشمندان هسته ای
اقدام به ترور دانشمندان هسته ای ایران نیز یکی دیگر از گام های غرب برای جلوگیری از هسته ای شدن ایران است. ارتباط گروه از متهمین به ترور داشمندان هسته ای با سرویس های جاسوسی اسرائیل و آمریکا به صورت رسمی توسط دستگاه اطلاعاتی و دادستانی تأیید شده است. این ترور ها از سال 88 با ترور شهید مسعود علی محمدی شروع شد و شهیدان مجید شهریاری، مسعود رضایی نژاد و مصطفی احمدی روشن از دیگر شهدای هسته ای ایران هستند.

بیانیه ی تهران و عدم پایبندی آمریکا به گفته هایش
مسئله ی تحویل سوخت 20 درصد به ایران برای تأمین سوخت راکتور تحقیقاتی تهران، که مرکزی برای تولید رادیو داروهای مبتلایان به سرطان است، به یکی از مسائل مورد مناقشه ی ایران و گروه وین (آمریکا، روسیه، فرانسه و آژانس) در سال 88 تبدیل شده بود. گروه وین تأمین خواسته ی ایران  را منوط به گرفتن هزار و 200 کیلوگرم اورانیوم غنی شده در سطح 5 درصد از ایران در ازای  تحویل سوخت 20 درصد در 15 ماه بعد دانست که با توجه به نیاز فوری ایران برای تأمین سوخت راکتور تهران، این زمان طولانی امری به ضرر ایران محسوب می شد. علاوه بر این کارشکنی های متعدد غرب در پرونده ی هسته ای، تضمینی به ایران برای تحویل گرفتن اورانیوم 20 درصد در ازای 1200 کیلوگرم از اورانیوم غنی شده در سطح پائین را ایجاد نمی کرد و احتمال مصادره ی 1200 کیلوگرم اورانیوم غنی شده ی ایران توسط گروه وین وجود داشت.  

تلاش های ایران برای حل این مسئله در حاشیه ی اجلاس گروه جی 15 در اریبهشت 89، به امضای بیانیه ی تهران توسط ایران، برزیل و ترکیه منجر شد که بر اساس این توافقنامه ایران موافقت کرد 1200 کیلوگرم اورانیوم غنی شده با درجه خلوص پائین خود را به ترکیه ارسال کند و در ازای آن 120 کیلوگرم اورانیوم با درجه خلوص 20 درصد را که مورد نیاز راکتور تحقیقاتی تهران است، دریافت کند.
 

تلاش های ایران برای حل مسئله تبادل سوخت هسته ای در حاشیه ی اجلاس گروه جی 15 در اریبهشت 89، به امضای بیانیه ی تهران توسط ایران، برزیل و ترکیه منجر شد

بعد از امضای این بیانیه، بان کی مون دبیر کل سازمان ملل این اقدام را گام مثبتی در جهت اعتماد سازی و هموار کردن راه مذاکره بیان کرد و در بند آخر این بیانیه نیز ترکیه و برزیل از رویکرد سازنده جمهوری اسلامی در پیگیری ایفای حقوق هسته‌ای کشورهای عضو ان پی تی و پای‌بندی‌اش به این معاهده قدردانی نمودند.

اما در مقابل آمریکا همزمان تلاش های خود را برای تصویب یک قطعنامه ی جدید علیه ایران شروع کرد و به تحریم های خود علیه ایران شدت بخشید که این موضوع تعجب مقامات برزیل و ترکیه را نیز در بر داشت. موضوع عجیب تر انتشار نامه ای از جانب رئیس جمهور آمریکا به همتای برزیلی خود داسیلوا بود که در این نامه اوباما صراحتا از داسیلوا خواسته بود تا توافقنامه‌ ی تبادل سوخت هسته ای را که آمریکا قبل از این پیگیر بود، پیگیری کند.

جمع بندی
آمریکا در طول تاریخ چه در مقابل ایران و چه در مقابل کشورهای دیگر بر اساس منفعت خود و با زورگویی و بی منطقی عمل کرده است و در بسیاری از موارد حرف ها و تعهدات خود را نقض کرده است. آمریکا حتی در برابر کشورهای متحد خود نیز صادق نبوده است و در شرایط حساس و بحرانی تعهدات خود را فراموش می کند.

با وجود موارد متعدد از نقض شدن قول ها، گفته، تعهدات و پیمان های آمریکا که نشان از بی منطقی این کشور دارد، که حتی در این شرایط متحدان آمریکا نیز نسبت به این کشور بی اعتماد هستند، چرا ایران باید به آمریکا اعتماد کند؟ و آیا به طور کلی آمریکا قابل اعتماد است؟

*************************
منابع و ماخذ:

http://www.washingtontimes.com/news/2009/may/06/america-has-protected-israeli-nuke-program-for-40-/

http://blogs.ssrc.org/tif/2011/04/11/america-in-the-egyptian-revolution/

http://www.effedieffe.com/index.php?option=com_content&task=view&id=4395&Itemid=152

http://www.statisticbrain.com/vietnam-war-statistics

http://worldnews.about.com/od/middleeas1/qt/Washington-Reacts-To-Egypt-Protests.htm

http://en.wikipedia.org/wiki/Disarmament_of_Libya

http://irdiplomacy.ir/

http://www.presstv.ir/detail.fa/295250.html

http://www.afghanews.ir/ShowDetails.aspx?NewsId=33828

http://www.humanrights-iran.ir/news-25618.aspx

تاریخچه خودروهای بمب گذاری شده در لبنان +جدول کامل انفجارها

لبنان از سال 1975 شاهد انفجار 241 خودروی بمب‌گذاری شده با 16تن بمب بوده که 1820 نفر را به کام مرگ برده و دست کم 7196 نفر دیگر را نیز زخمی کرده است.

گروه بین‌الملل مشرق - بررسی آماری اقدامات تروریستی با خودروهای بمب گذاری شده نشان می دهد بعد از توقف چند ساله، بار دیگر این خودروها به کار افتاده اند تا خواب لبنانی‌ها را آشفته کرده و آنها را به یاد روزهای سیاه جنگ داخلی گذشته بیندازند که قربانیان و زخمی‌ها و ویرانی‌های زیادی از آنها گرفت.

با انفجار خودروی بمب گذاری شده در بئر العبد واقع در ضاحیه جنوبی لبنان و انفجار خودرو در الرویس در 15 آگوست که بالغ بر 27 کشته و 50 زخمی داشت و بعد از آن انفجار دو خودروی بمب گذاری شده در مقابل مسجد التقوی و السلام در طرابلس به کشته شدن 47 نفر و زخمی شدن صدها نفر دیگر منجر شد.

از سال 1975 تاکنون لبنان شاهد انفجار 241 خودروی بمب گذاری شده بوده که دست کم 16 تن مواد در این اقدامات تروریستی به کار رفته است؛ ارزیابی‌ها نشان از آن دارد که در این اقدامات 1820 نفر کشته و دست کم 7196 نفر دیگر زخمی شدند، خسارت های مالی فراوانی نیز از این اقدامات تروریستی به جای مانده است. اهداف برخی از این اقدامات مانند مکان یا شخص مشخص است؛ اما بیشتر آنها صرفا برای اقدامات تروریستی و کشتار مردم صورت می گیرد، بویژه اینکه بیشتر آنها در زمان درگیری‌های فلسطینی‌ها و برخی احزاب لبنانی هوادار این گروه‌ها با حزب نیروهای لبنانی و احزاب هم پیمان آن انجام شده است.

هر کدام از طرف‌ها از این انفجارها برای تضعیف دشمن خود استفاده می کردند، به عنوان مثال بشیر جمیل این انفجارها را علیه حزب الاحرار در سال 1978 به کار برد و این حزب نیز مقابله به مثل کردند. حزب سوسیالیست ترقی خواه لبنان نیز از این اقدامات مبرا نبود و خودروهای بمب گذاری شده را به سوی دشمنان خود می فرستاد، البته اسرائیل نیز در بسیاری از این انفجارها دست داشت.

با وجود شدت و گستردگی برخی از این انفجارها اما بزرگترین انفجار خودروهای بمب گذاری شده در لبنان  و بالاترین جنایت در این مورد مربوط به ترور رفیق حریری نخست‌وزیر وقت لبنان در 14 فوریه سال 2005 است که لبنان هنوز هم از پیامدهای آن رنج می برد. تحقیقات در مورد این ترور همچنان با وجود گذشت 8 سال ادامه دارد. البته بیشتر تحقیقات در مورد اقدامات تروریستی با خودروهای بمب گذاری شده بی‌نتیجه مانده است؛ چرا که لبنان در اغلب موارد در شرایط خاصی قرار داشته است. البته وجود دلایل فراوان در برخی موارد می‌تواند عامل این اقدام را نشان دهد که در بیشتر این انفجارها نیز اسرائیل به انجام آن متهم شده است، البته در برخی موارد نیز سوریه متهم به انجام انفجار شده است.

جدول های زیر انفجارهای تروریستی با خودروهای بمب گذاری شده از سال 1975 تاکنون و محل هر انفجار و نوع خودروی استفاده شده و طریقه انفجار و تعداد کشته ها و زخمی ها و هدف اقدام تروریستی را نیز ذکر کرده است.

این جدول ها در سه بخش کلی، اقدامات علیه اسرائیل و اقدام علیه سفارتخانه‌ها و نظامیان خارجی تنظیم شده است.

تاریخ انفجار	مکان انفجار	وزن بمب (کیلوگرم)	نوع انفجار	تعداد کشته ها	تعداد زخمی ها	هدف
30/12/1975	دیر الناعمة	نامشخص	بمب ساعتی	3	1	شهروندان
4/12/1976	المصیطبة	نامشخص	بمب ساعتی	2	24	نزدیکی منزل کمال جنبلاط
30/1/1977	العکاوی	50	بمب ساعتی	30	100	شهروندان
29/4/1978	طریق خلدة	15	بمب ساعتی	2	0	راننده خودرو و شخص کناری وی
2/5/1978	زغرتا	4	بمب ساعتی	0	40	شهروندان
8/5/1978	بعلبک	نامشخص	بمب ساعتی	1	0	صاحب خودرو
26/8/1978	بعلبک	400 گرم	بمب ساعتی	1	0	افسر پلیس قضایی
22/1/1979	بریستول بیروت	40	انفجار بی سیم	9	16	علی حسن سلامه (مسئول فلسطینی)
16/4/1979	صیدا	نامشخص	نامشخص	2	0	صاحب خودرو
4/6/1979	نهر الکلب	20	انفجار بی سیم	1	15	تلاش برای ترور شیخ پیر جمیل
19/7/1979	الاشرفیه	5	بمب ساعتی	1	0	محام نجا
20/8/1979	الاشرفیة	30	بمب ساعتی	2	0	راکبان خودرو
27/10/1979	البسطا	35	بمب ساعتی	10	28	شهروندان
28/10/1979	البسطة	30	بی سیم	8	32	نزدیکی مقر ارتش
23/2/1980	الاشرفیه	25	بی سیم	8	20	تلاش برای ترور بشیر جمیل
28/2/1980	الاشرفیه	10	ساعتی	0	2	مرکز حزب الکتائب
6/3/80	زحلة	50	نامشخص	4	28	شهروندان
10/3/80	البربارة	25	بیسیم	3	3	ایست و بازرسی بربارة
12/3/80	الدورة	20	بی سیم	3	3	تلاش برای ترور کمیل شمعون نخست وزیر سابق
18/4/80	بقاع	50	ساعتی	9	18	شهروندان
22/4/80	اقلیم المتن	35	بیسیم	0	5	ترور ناکام امین جمیل
6/6/80	ورودی اردوگاه شتیلا	20	ساعتی	0	12	شهروندان
17/6/1980	الروشه بیروت	نامشخص	ساعتی	1	23	شهروندان
18/6/80	اردوگاه الجلیل	50	نامشخص	0	12	شهروندان
30/7/80	الاشرفیه	40	بی سیم	5	15	نزدیک منزل بشیر جمیل
7/8/80	الاشرفیة	35	ساعتی	1	30	شهروندان
24/8/80	ریفون	60	بی سیم	6	35	شهروندان
25/8/80	عجلنون	35	ساعتی	6	35	شهرندان
18/9/80	المصیطبة	500 گرم	ساعتی	0	3	صاحب خودرو
27/9/80	الدورة	10	ساعتی	2	20	اتوبوس مسافربری
28/10/80	مرجعیون	نامشخص	بی سیم	4	3	مبارزان فلسطینی و لبنانی
10/11/80	الاشرفیه	80	فتیله انفجاری	2	20	شهروندان
10/11/80	الاشرفیه	60	ساعتی	6	40	شهروندان
31/11/80	الدوره	-	-	0	0
8/1/80	جدینا	4	ساعتی	2	2	صاحب خودرو
6/3/81	زحلة	15	نامشخص	4	29	شهروندان
16/3/81	النبطیه	400	نامشخص	1	3	مقر فرماندهی مشترک نیروهای لبنانی و فلسطینی
2/4/81	عالیه	نامشخص	-	2	18	شهروندان
13/4/81	عالیه	40	فتیله انفجاری	2	16	شهروندان
9/5/81	الحازمیه	20	ساعتی	0	4	شهروندان
13/5/81	الشیاح	15	ساعتی	4	31	مقر حزب سوری اجتماعی
22/5/81	صیدا	5	ساعتی	1	0	ترور وکیل
28/5/81	برج البراجنه	25	ساعتی	2	5	مرکز فرماندهی امل
11/6/81	صور	100	نامشخص	5	42	شهروندان
21/7/81	کورنیش المزرعه	15	ساعتی	0	0	مقر جنبش آزادیبخش
21/8/81	النبطیه	نامشخص	-	0	1	یک عضو امل
17/9/81	صیدا	100	بیسیم	20	150	اتاق عملیات مشترک و دفتر فتح
17/9/81	شکا	50	-	10	10	شهروندان
18/9/81	حی السلم	5	ساعتی	3	3	شهروندان
28/9/81	صور	90	ساعتی	15	20	شهروندان
1/10/81	بیروت	100	بیسیم	83	225	فرماندهان فلسطینی و احزاب چپ گرا
26/10/81	سن الفیل	50	ساعتی	0	15	شهروندان
10/12/81	باب التبانه	90	ساعتی	12	80	شهروندان
19/12/81	اونسکو	20	ساعتی	8	15	گشت نیروهای امنیت داخلی
20/12/81	جسر الکولا	-	-	2	0	سرنشینان خودرو
30/1/82	صیدا	5	ساعتی	3	0	سرنشینان خودرو
13/2/82	اردوگاه عین الحلوه	40	ساعتی	4	24	در زمان خنثی سازی بمب
23/2/82	الروشه	40	ساعتی	6	59	شهروندان
23/2/82	الروشه	50	ساعتی	1	3	شهروندان
27/2/82	الاوراعی	50	ساعتی	4	28	شهروندان
10/3/82	ذوف مکایل	10	ساعتی	0	12	شهروندان
10/3/82	المعاملتین	10	ساعتی	0	1	شهروندان
16/3/82	الرمله البیضا	35	ساعتی	2	11	سفارت یمن و مغرب
31/3/82	بیروت	50	ساعتی	2	4	شهروندان
28/4/82	طرابلس	-	-	2	1	راننده خودرو
5/5/82	عرمون	40	ساعتی	0	4	-
28/5/82	طرابلس	30	ساعتی	2	1	سرنشینان خودرو
13/6/82	بیروت	نامشخص	نامشخص	7	25	شهروندان
15/6/82	طرابلس	25	-	1	45	نیروهای مشترک لبنان و فلسطین
22/6/ 82	بیروت	50	ساعتی	2	5	مقر اونرا
24/6/82	الشیاح	40	ساعتی	6	20	شهروندان
27/6/82	بیروت	40	ساعتی	3	22	شهروندان
13/7/82	بیروت	50	ساعتی	0	43	مرکز مطالعات فلسطین
21/7/82	اردوگاه الداوی	15	-	1	5	شهروندان
28/7/82	زغرتا	40	ساعتی	3	15	شهروندان
10/8/82	طرابلس	60	-	9	39	شهروندان
10/8/82	بیروت	60	-	12	50	شهروندان
14/8/82	بخشدوس	-	ساعتی	9	35	مقر حزب الکتائب
18/8/82	بیروت	27	ساعتی	0	3	مرکز مطالعات فلسطین
11/9/82	طرابلس	70	ساعتی	3	19	شهروندان
13/10/82	الشویفات	35	-	5	15	شهروندان
14/10/82	عرمون	-	-	2	1	شهروندان
12/11/82	الشویفات	35	-	5	15	شهروندان
14/11/82	عرمون	-	-	2	1	شهروندان
15/11/82	کسروان	-	-	2	3	شهروندان
1/12/82	الضنایع	40	بی سیم	6	38	ترر ناکام ولید جنبلاط
7/12/82	بر الیاس	-	بیسیم	2	3	کامیون خارجی
16/12/82	النبطیه	-	-	1	0	صاحب خودرو
26/12/82	صور	2	ساعتی	2	0	سرنشینان خودرو
13/1/83	السعدیات	10	-	2	6	شهروندان
15/1/83	دیر قانون صور	-	-	1	-	صاحب خودرو
5/2/83	بیروت	240	بی سیم	19	136	مقر جنبش آزادیبخش فلسطین
16/2/83	آنطلیاس	25	-	3	5	مقر حزب الکتائب
8/4/83	بعلبک	-	بی سیم	2	15	مرکز سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران
8/4/83	بعلبک	-	-	2	15	شهروندان
10/5/83	صور	6	-	0	2	صبحی اسماعیل فعال فلسطینی
13/6/83	الشویفات	25	بی سیم	2	0	سرنشینان خودرو
17/6/83	بعلبک	-	-	1	1	شهروندان
7/7/83	بیروت	75	بمب عمل نکرد	0	0	ترور ناکام شفیق الوزان نخست وزیر
20/7/83	بیروت	100	ضربه ای	6	15	شهروندان
5/8/83	طرابلس	100	ساعتی	20	40	نمازگزاران جمعه
7/5/83	بعلبک	100	ساعتی	39	133	شهروندان
8/83	طرابلس	-	-	-	-	-
14/8/83	جنوب لبنان	-	-	2	-	سرنشینان خودرو
19/ 8/83	طرابلس	60	-	1	23	مقر مرکزی فرماندهی 24 اکتبر
4/9/83	حاره حریک	50	ساعتی	11	45	تعاونی حاره حریک
7/9/83	کورنیش المزرعه	50	ساعتی	8	30	مقر المرابطون
6/42/83	الطریق الجدیده	150	ساعتی	15	100	شهروندان
28/2/84	تله الخیاط	40	ساعتی	1	60	شهروندان
28/2/84	دار الفتوی	40	ساعتی	2	60	شهروندان
9/6/84	جونیه	60	بی سیم	2	15	شهروندان
6/7/84	جبیل	25	ساعتی	2	3	شهروندان
7/8/84	صبرا	10	ساعتی	0	1	شهروندان
5/9/84	بیروت	75	بی سیم	4	27	ترور ناکام سلیم الحص
29/11/84	عالیه	50	ساعتی	4	16	شهروندان
12/12/84	فردان	50	بی سیم	-	11	دار الفتوی دروزی ها
18/1/85	المشرقیه	35	ساعتی	1	14	شهروندان
21/1/85	صیدا	30	بی سیم	3	40	ترور ناکام مصطفی سعد
1/2/85	طرابلس	60	ساعتی	6	80	نمازگزاران جمعه
6/2/85	بعقلین	60	ساعتی	-	6	شهروندان
10/2/85	طرابلس	35	ساعتی	7	25	مقر حزب التوحید الاسلامی
10/2/85	فردان	5	ساعتی	2	1	شهروندان
18/2/85	الرویس	50	ساعتی	5	44	مقر جنبش امل
25/2/85	الشیاح	-	ساعتی	2	22	شهروندان
8/3/85	بئر العبد	150	بی سیم	62	198	ترور ناکام علامه فضل الله
1/4/85	الدوره	15	-	-	4	شهروندان
9/4/85	الصرفند	-	-	1	-	شهروندان
19/4/86	النبطیه	1	ساعتی	1	0	کارمند تعاونی کارمندان دولت
22/5/85	سن الفیل	200	ساعتی	45	177	شهروندان
14/6/85	الجناح السمرلند	200	-	2	13	ایست بازرسی ارتش
20/6/85	طرابلس	100	ساعتی	50	110	شهروندان
14/8/85	البوشریه	200	ساعتی	12	117	شهروندان
17/8/85	آنطلیاس	250	بی سیم	25	85	شهروندان
18/8/85	اشرفیه	-	ساعتی	30	82	شهروندان
19/8/85	بیروت	35	ساعتی	22	98	شهروندان
19/8/85	بیروت	35	ساعتی	22	98	شهروندان
19/8/85	الغبیری	10	ساعتی	2	6	شهروندان
20/8/85	طرابلس	100	بی سیم	56	120	شهروندان
4/9/85	زحلة	150	ساعتی	14	42	شهروندان
12/11/85	عوکر	400	ساعتی	4	40	مقر الجبهه اللبنانیه
1986	البربیر	-	-	-	-	-
1986	عین الرمانة	-	-	-	-	-
24/2/86	سن الفیل	20	ساعتی	4	17	شهروندان
5/3/86	صیدا	50	-	2	1	شهروندان
26/3/86	الاشرفیه	150	ساعتی	6	73	مقر حزب الکتائب
8/4/86	جونیه	75	ساعتی	11	114	شهروندان
9/4/86	صیدا	100	-	-	-	-
23/5/86	سن الفیل	75	بی سیم	6	78	شهروندان
16/12/86	النبطیه	-	-	1	-	صاحب خودرو
7/1/87	طریق النهر	75	بی سیم	7	50	ترور ناکام کمیل شمعون
8/1/87	زحله	-	ساعتی	1	14	نزدیک مقر حبیقه
30/1/87	زلفا	15	ساعتی	6	49	مقابل رئیس منطقه زلفا
9/2/87	الرویس	50	بی سیم	15	80	شهروندان
25/2/87	الرمل العالی	50	بی سیم	15	80	نردیک منزل مسئول نظامی جنبش امل
19/3/87	جل الدیب	3	ساعتی	2	4	شهروندان
28/3/87	رملة البیضا	50	بی سیم	7	51	شهروندان
15/4/87	جل الدیب	2	ساعتی	1	1	راننده خودرو
22/4/87	نولین	-		0	3	شهروندان
9/5/87	زغرتا	75	ساعتی	0	1	شهروندان
27/5/87	الغاریه	1	ساعتی	0	1	پزشک نزدیک به حزب الله
5/6/87	عدلون	10	ساعتی	2	0	سرنشینان خودرو
5/6/87	بیروت	5	ساعتی	1	1	سرنشینان خودرو
7/87	بعلبک	-	-	-	-	-
15/7/87	طرابلس	-	-	5	-	-
30/7/87	بیروت	5	ساعتی	4	-	سرنشینان خودرو
29/8/87	طرابلس(دو انفجار)	-	ساعتی	3	42	شهروندان
9/9/87	طرابلس	5	ساعتی	0	18	شهروندان
17/12/87	حاره حریک	20	ساعتی	2	5	سرنشینان خودرو
23/4/88	باب التبانه	150	-	66	90	شهروندان
22/5/88	الاشرفیه	20	ساعتی	-	20	شهروندان
30/5/88	الاشرفیه	60	ساعتی	16	81	شهروندان
25/10/88	مجدل عنجر	-	ساعتی	0	12	اتوبوس نیروهای لبنانی
2/12/88	کولا	15	ساعتی	0	6	شهروندان
7/6/88	بئر حسن	-	-	4	15	شهروندان
1988	الدوره	-	-	4	15	شهروندان
1988	شنوره	-	-	1	7	شهروندان
13/1/89	الرویس	-	-	1	20	شهروندان
31/1/89	قرن الشباک	-	-	2	18	جرج سعاده رئیس حزب الکتائب
7/3/89	الحمرا	-	ساعتی	2	21	شهروندان
17/3/89	جل الدیب	-	-	13	119	شهروندان
16/5/89	عائشه بکار	100	بی سیم	10	76	ترور شیخ حسن خالد مفتی لبنان
9/9/89	الروشه	-	-	4	6	شهروندان
22/11/89	الصنایع	250	بیسیم	11	39	ترور رینیه معوض
28/1/90	تله الخیاط	25	ضربه ای	-	3	ترور ناکام شخ محمد مهدی شمس الدین
18/3/90	زحله	10	ساعتی	-	4	شهروندان
3/4/90	المصیلح	-	-	-	2	مرکز ارتش
28/6/90	تله الخیاط	30	ساعتی	-	6	شهروندان
2/8/90	النبطیه	30	ساعتی	4	1	نزدیکی مرکز جنبش امل
8/90	صور	-	-	9	75
2/9/90	العباسیه	-	ساعتی	4	6	مقر جنبش امل
2/10/90	عین الحلوه	10	ساعتی	1	0	شهروندان
11/10/90	النبطیه	50	ساعتی	0	2	شهروندان
8/11/91	دانشگاه آمریکایی بیروت	80	ساعتی	1	7	ساختمان دانشگاه
20/3/91	انطلیاس	60	بی سیم	8	37	ترور ناکام میشل المر وزیر دفاع
29/3/91	انطلیاس	70	ساعتی	4	29	شهروندان
30/12/91	بیروت	190	ساعتی	17	100	نزدیک مرکز حزب الله
4/7/92	جونیه	15	ساعتی	1	3	شهروندان
28/4/93	صیدا	2	ساعتی	1	1	صاحب خودرو دخترش
20/12/93	مرکز حزب الکتایب	-	ساعتی	3	100	دفتر مرکزی الکتائب
21/12/94	ضاحیه جنوبی بیروت	70	بی سیم	3	17	ترور فواد مغنیه از حزب الله
20/5/2002	تلة الخیاط	2	انفجار در زمان روشن شدن خودرو	1	0	جهاد جبریل فرزند احمد جبریل
24/1/2002	الحازمیه	20	بیسیم	4	6	ترور ایلی حبیقه
19/7/2004	ضاحیه جنوبی بیروت	350	بیسیم	1	0	ترور غالب عوالی از مسئولان حزب الله
1/10/2004	بیروت	10	بی سیم	1	0	ترور مروان حماده وزیر لبنانی
14/2/2005	عین المریسه	1000	انتحاری	22	231	ترور رفیق حریری
2/6/2005	الاشرفیه	500 گرم	بی سیم	1	0	ترور سمیر قصر روزنامه نگار
21/6/2005	وطی المصیطبه	400 گرم	بی سیم	1	1	ترور جرج حاوی
12/7/2005	انطلیاس	50	بی سیم	1	12	ترور ناکام الیاس المر وزیر دفاع
25/9/2005	جونیه	400گرم	انفجار در زمان روشن کردن خودرو	0	1	ترور ناکام می شدیاق
12/12/2005	المکلس	100	بی سیم	4	10	ترور جبران توینی
26/5/2006	صیدا	400 گرم	بی سیم	2	0	ترور محمود و نضال مجذوب از سران جهاد اسلامی
13/2/2007	بکفیا	3	ساعتی	3	20	شهروندان
13/6/2007	المناره	80	بی سیم	8	10	ترور ولید عبدو نماینده پارلمان
19/9/2007	سن الفیل	25	بی سیم	7	56	ترور آنطوان غانم نماینده پارلمان
12/12/2007	شهرداری بعبدا	35	بی سیم	2	6	ترور فراسنوا الحاج مدیر عملیات ارتش
25/1/2008	الحازمیه	60	بی سیم	5	37	ترور وسام عید مسئول بخش فنی اداره اطلاعات
13/8/2008	طرابلس	1500	-	14	40	ارتش لبنان
10/9/2008	بیصور- عالیه	2	ساعتی	1	6	ترور صالح العریضی
19/10/2012	الاشرفیه	30	بی سیم	3	110	ترور وسام عید مدیر اداره اطلاعات
9/7/2013	بئر العبد- ضاحیه	35	ساعتی	-	58	شهروندان
15/8/2013	الرویس- ضاحیه	60	ساعتی	27	120	شهروندان
23/8/2013	طرابلس (دو انفجار)	275	ساعتی	47	900	مسجد التقوی مسجد الاسلام در طرابلس

دوم: عملیات علیه اسرائیلی ها

تاریخ انفجار	مکان انفجار	میزان مواد منفجره	نوع انفجار	کشته ها	زخمی ها	هدف
5/8/1982	الاشرفیه	-	-	-	9	روزنامه نگاران خارجی و نظامیان اسرائیلی
3/9/1982	دیر القمر	40	-	1	12	گشتی ارتش اسرائیل
14/10/1982	مرجعیون	100	ساعتی	3	40	سعد الحداد فرمانده ارتش جنوبی لبنان
4/11/1383	صور	200	عملیات استشهادی	63	50	مرکز فرماندهی ارتش اسرائیل

سوم: عملیات علیه نیروها و سفارت خانه های خارجی

تاریخ انفجار	محل انفجار	وزن بمب	نوع انفجار	کشته ها	زخمی ها	هدف
15/12/81	سفارت عراق در بیروت	100	بی سیم	32	110	سفارت عراق
1/10/82	الاوزاعی	-	-	-	3	گشتی یگان ویژه آمریکا
1/11/1982	الاوزاعی	10	ساعتی	0	3	مقر یگان ویژه آمریکا
24/5/82	بیروت	35	بی سیم	11	25	سفارت فرانسه
18/4/83	سفارت آمریکا	200	استشهادی	69	120	سفارت آمریکا
19/10/83	سفارت کویت در بئر حسن	15	بی سیم	0	5	گشتی یگان ویژه آمریکا
23/10/83	نزدیکی فرودگاه	1200	استشهادی	241	60	مقر یگان ویژه در بیروت
23/10/83	بئر حسن	800	استشهادی	58	15	مقر نظامیان فرانسوی در بیروت
21/12/83	طریق الشام	1500	بیسیم	16	85	مقر نیروهای فرانسوی
20/9/84	عوکر	150	استشهادی	11	60	سفارت آمریکا
16/1/2008	الکرنتینا	20	بی سیم	3	0	کاروان سفارت آمریکا